ตัวกรองผลการค้นหา
ฟาดหัวฟาดหาง
หมายถึงก. อาละวาด.
ฟาด
หมายถึงก. หวด, เหวี่ยง, เช่น ฟาดด้วยไม้เรียว ฟาดผ้า จระเข้ฟาดหาง; (ปาก) กินอย่างเต็มที่ เช่น ฟาดข้าวเสีย ๓ ชาม.
ฟาดหัว
หมายถึง(ปาก) ก. ให้เพื่อตัดความรำคาญเป็นต้น, ให้เพราะดูถูก, เช่น เอาเงินฟาดหัวไป.
หาง
หมายถึงน. ส่วนที่ยื่นออกจากส่วนท้ายแห่งลำตัวสัตว์, ขนสัตว์จำพวกนก เช่น กา ไก่ ที่ยื่นยาวออกทางก้น; ส่วนท้ายหรือปลาย เช่น หางเชือก หางแถว; ในราชาศัพท์เรียก ปลาช่อนว่า ปลาหาง; ลักษณนามเรียกปลาช่อนตากแห้งเช่น ปลาช่อนหางหนึ่ง ปลาช่อน ๒ หาง; เรียกดาวจรที่ส่วนท้ายมีแสงลักษณะเป็นทางยาวดุจหางว่า ดาวหาง; เรียกของที่คัดหรือกลั่นเอาส่วนที่เป็นหัวออกแล้วว่า หาง เช่น หางเหล้า หางกะทิ หางนํ้านม; ส่วนของตัวหนังสือไทยที่ลากยาวขึ้นทางเบื้องบนหรือทางเบื้องล่าง.
หางกวัก
หมายถึง[-กฺวัก] น. หางที่มีปลายงอลง (ใช้แก่แมว) ถือว่าเป็นมงคล.
หางงอ
หมายถึงน. หางที่ปลายงอขึ้น (ใช้แก่หมาและแมว).
ปะเตะ
หมายถึงก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.
หางนม
หมายถึงน. น้ำนมที่เอาครีมส่วนใหญ่ออกแล้ว.
ปลาหาง
หมายถึง(ราชา) น. ปลาช่อน.
ห้ำหั่น
หมายถึงก. เข้าฟาดฟันให้แหลกไป.
ฟะฟัด
หมายถึง[กลอน] ก. ฟัด, ฟาด.
วาลธิ
หมายถึง[วาละ-] น. หาง, ขนหาง. (ป.).