ผลการค้นหา

ฝน* *ฝน *ฝน*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิดคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 185 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เผลียง, พลาหก, โบกขรพรรษ, หยาดน้ำฟ้า, วุฐิ, วรรษ, พิรุณ, พรรษ,พรรษ-

เผลียง

หมายถึง[เผฺลียง] น. ฝน. (ข. เภฺลียง).
 พจนานุกรมไทย

ฝน

หมายถึงก. ถู เช่น ฝนยา; ลับ เช่น ฝนมีด.
 พจนานุกรมไทย

พลาหก

หมายถึง[พะลา-] น. เมฆ, ฝน. (ป., ส. วลาหก).
 พจนานุกรมไทย

โบกขรพรรษ

หมายถึง[-พัด] น. ฝนดุจนํ้าตกลงในใบบัว, ฝนชนิดนี้ กล่าวไว้ว่า ใครอยากจะให้เปียก ก็เปียก ถ้าไม่อยากให้เปียก ก็ไม่เปียก เหมือนนํ้าตกลงบนใบบัว. (ป. โปกฺขร ว่า ใบบัว + ส. วรฺษ ว่า ฝน).
 พจนานุกรมไทย

ฝน

หมายถึงน. นํ้าที่ตกลงมาจากเมฆเป็นเม็ด ๆ; ลักษณนามใช้นับอายุ หมายความว่า รอบปี, ขวบปี, เช่น ควาย ๓ ฝน คือ ควายที่มีอายุ ๓ ปี เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมา ๑๘ ฝน.
 พจนานุกรมไทย

หยาดน้ำฟ้า

หมายถึงน. นํ้าที่ตกจากบรรยากาศ (ฟ้า) ลงสู่พื้นดินในภาวะที่เป็นนํ้าหรือนํ้าแข็ง เช่น ฝน หิมะ ลูกเห็บ.
 พจนานุกรมไทย

วัส,วัส-,วัสสะ

หมายถึง[วัดสะ-] น. ฝน, ฤดูฝน; ปี. (ป.; ส. วรฺษ).
 พจนานุกรมไทย

วุฐิ

หมายถึง[วุดถิ] น. ฝน. (ป. วุฏฺิ; ส. วฺฤษฺฏิ).
 พจนานุกรมไทย

วรรษ

หมายถึง[วัด] น. พรรษ, ฝน; ปี. (ส. วรฺษ; ป. วสฺส).
 พจนานุกรมไทย

พิรุณ

หมายถึงน. ฝน; ชื่อเทวดาแห่งนํ้า เทวดาแห่งฝน เรียกว่า พระพิรุณ. (ป., ส. วรุณ).
 พจนานุกรมไทย

พรรษ,พรรษ-

หมายถึง[พัด, พันสะ-] น. ฝน; ปี. (ส. วรฺษ; ป. วสฺส).
 พจนานุกรมไทย

อ้าวฝน

หมายถึงว. ร้อนระงมก่อนฝนตก.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด