ค้นเจอ 47 รายการ

ปริย,ปริย-

หมายถึง[ปฺริยะ-] ว. ที่รัก. (ส. ปฺริย; ป. ปิย).

ปริเยศ

หมายถึง[ปฺริเยด] (กลอน) ว. ที่รัก.

ปิย,ปิย-

หมายถึง[ปิยะ-] ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. (ป.).

บีเยศ

หมายถึง(กลอน) ว. ที่รัก เช่น แถลงปางนฤนารถไท้สวรรคต ยงงมิ่งเมืองบนบี เยศเย้า. (ยวนพ่าย).

หวาน

หมายถึงว. มีรสอย่างรสนํ้าตาล; เพราะ เช่น หวานหู เสียงหวาน, ชุ่มชื่น, ที่รัก เช่น หวานใจ; น่ารักชวนมอง เช่น หน้าหวาน; อ่อนสดใส ในคำว่า สีหวาน; (ปาก) ที่ทำได้ง่าย, ที่ทำได้สะดวก, เช่น เลขข้อนี้หวานมาก. ก. ชำรุดไม่กินเกลียวกัน ในคำว่า เกลียวหวาน.

ที่รัก

หมายถึงน. คนรัก, คำแบบแสดงถึงความสุภาพ ความเคารพ ความนับถือเวลาพูดในที่ชุมนุมชนเป็นต้น เช่น พี่น้องที่รักทั้งหลาย หรือในจดหมายที่มีไปถึงผู้ที่คุ้นเคยกัน เช่น แดงที่รัก.

ปรียะ,ปรียา

หมายถึง[ปฺรี-] ว. ที่รัก. (ส. ปฺริย; ป. ปิย).

สุดที่รัก

หมายถึงน. ผู้เป็นยอดรักหรือเป็นที่รักยิ่ง เช่น เธอเป็นสุดที่รักของผม. ว. ยอดรัก, ที่รักยิ่ง, เช่น ลูกสุดที่รัก.

ดวงสมร

หมายถึงน. หญิงที่รัก.

สายสวาท

หมายถึงน. ผู้เป็นที่รัก.

ดวงใจ,ดวงตา

หมายถึงน. คำเปรียบเทียบเรียกหญิงที่รักหรือลูกที่รัก.

หัวรักหัวใคร่

หมายถึงว. ที่รักมาก เช่น ศิษย์หัวรักหัวใคร่.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ