ค้นเจอ 34 รายการ

ทะเลาะ

หมายถึงก. ทุ่มเถียงกันด้วยความโกรธ, โต้เถียงกัน, เป็นปากเป็นเสียงกัน.

ชมเลาะ

หมายถึง(โบ) ก. ทะเลาะ เช่น ความชมเลาะกันก็จแรก. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). (ข. เฌฺลาะ ว่า ทะเลาะ).

ปากเสียง

หมายถึงก. โต้เถียง, ทะเลาะ, ในคำว่า เป็นปากเสียง มีปากเสียง. น. ผู้พูดหรือโต้เถียงแทน เช่น ผู้แทนราษฎรเป็นปากเสียงของประชาชน.

จำเลาะ

หมายถึงก. ทะเลาะ. (ข. เฌฺลาะ).

วิวาท

หมายถึงก. ทะเลาะ เช่น เด็กวิวาทกัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทะเลาะ เป็น ทะเลาะวิวาท. (ป., ส.).

เป็นปากเป็นเสียงกัน

หมายถึงก. ทะเลาะกัน.

มีปากมีเสียง

หมายถึงก. ทะเลาะกัน, ทุ่มเถียงกัน.

ทุ่มเถียง

หมายถึงก. เถียงกันรุนแรงอย่างทะเลาะ.

เลิกแล้วต่อกัน

หมายถึงก. ยุติการทะเลาะวิวาทบาดหมางกัน.

พาลรีพาลขวาง

หมายถึง(สำ) ว. ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท.

วางตัวเป็นกลาง

หมายถึงก. ไม่เข้าข้างใคร เช่น พี่น้องทะเลาะกัน เขาเลยต้องวางตัวเป็นกลาง.

ขัดเขมร

หมายถึงก. ถกเขมร เช่น ทะเลาะกูกำหมัดขัดเขมร. (ดึกดำบรรพ์).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ