ค้นเจอ 20 รายการ

ตะแคง

หมายถึงก. เอาข้างลง เช่น นอนตะแคง, หันข้างเข้า เช่น ตะแคงตัวเข้าไป.

จระแคง

หมายถึง[จะระ-] (กลอน) ว. ตะแคง เช่น เท้าล้มจระแคง ทลายพุงพัง. (สุธนู).

เงี่ย

หมายถึงก. เอียง, ตะแคง, ในคำว่า เงี่ยหู.

จะแคง

หมายถึง(ถิ่น) ว. ตะแคง. (ดู จระแคง).

เฉวียง

หมายถึง[ฉะเหฺวียง] น. ซ้าย; เอียง, ตะแคง, ทแยง. (ข. เฉฺวง).

เป้

หมายถึงว. เอน, ตะแคง, เบี้ยว, ไม่ตรงที่. น. เครื่องหลังของทหารตำรวจเป็นต้น.

แพลง

หมายถึง[แพฺลง] ก. บิดไป, พลิกตะแคง.

ยุแยงตะแคงแซะ,ยุแยงตะแคงรั่ว,ยุแยงตะแคงแส่

หมายถึงก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.

ตะเคียว

หมายถึงน. อาการที่ลูกบาศก์หรือลูกเต๋าเป็นต้นพิงตะแคงไม่ลงหน้าเรียบ.

พลิกตัว

หมายถึงก. เปลี่ยนท่านอนจากท่าหนึ่งเป็นอีกท่าหนึ่งเช่นจากนอนหงายเป็นนอนตะแคง.

แคลง

หมายถึง[แคฺลง] ก. อาการที่เรือเอียงหรือตะแคง เรียกว่า เรือแคลง; กินแหนง, สงสัย.

กลิ่น

หมายถึง[กฺลิ่น] น. ชื่อพวงดอกไม้ร้อยมีรูปแบนประกอบด้วยอุบะ, ถ้าทำให้ผูกแขวนควํ่าลงมา เรียกว่า กลิ่นควํ่า, ถ้าทำให้ผูกแขวนตะแคง เรียกว่า กลิ่นตะแคง.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ