ผลการค้นหา

ค้นเจอ 695 รายการ

หรือคุณกำลังค้นหา กระแห,กระแหทอง, ตะเพียน

ตะเพียนหางแดง

หมายถึงดู กระแห, กระแหทอง.

พจนานุกรมไทย

ตะเพียน

หมายถึงน. ชื่อปลานํ้าจืดบางชนิดของบางสกุลในวงศ์ Cyprinidae ส่วนใหญ่อยู่ในสกุล Puntius และ Cyclocheilichthys หนวดสั้น เกล็ดสีขาวเงินขอบเรียบ ที่มีลำตัวสั้นป้อม แบนข้าง เช่น ตะเพียนขาว (P. gonionotus) ตะเพียนทอง (P. altus) ตะเพียนหางแดง หรือ กระแห (P. schwanenfeldi) ส่วนที่มีลำตัวเรียวกว่า เช่น ตะเพียนทราย (P. leiacanthus, C. apogon).

พจนานุกรมไทย

กระแห,กระแหทอง

หมายถึงน. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Puntius schwanenfeldii ในวงศ์ Cyprinidae รูปร่างป้อมคล้ายปลาตะเพียนทอง มักมีสีแดงอ่อนบนครีบ เฉพาะส่วนปลายของครีบหลังและขอบบนล่างของครีบหางมีสีดำ, ตะเพียนหางแดง หรือ เลียนไฟ ก็เรียก, ปักษ์ใต้เรียก ลำปำ.

พจนานุกรมไทย

หาง

หมายถึงน. ส่วนที่ยื่นออกจากส่วนท้ายแห่งลำตัวสัตว์, ขนสัตว์จำพวกนก เช่น กา ไก่ ที่ยื่นยาวออกทางก้น; ส่วนท้ายหรือปลาย เช่น หางเชือก หางแถว; ในราชาศัพท์เรียก ปลาช่อนว่า ปลาหาง; ลักษณนามเรียกปลาช่อนตากแห้งเช่น ปลาช่อนหางหนึ่ง ปลาช่อน ๒ หาง; เรียกดาวจรที่ส่วนท้ายมีแสงลักษณะเป็นทางยาวดุจหางว่า ดาวหาง; เรียกของที่คัดหรือกลั่นเอาส่วนที่เป็นหัวออกแล้วว่า หาง เช่น หางเหล้า หางกะทิ หางนํ้านม; ส่วนของตัวหนังสือไทยที่ลากยาวขึ้นทางเบื้องบนหรือทางเบื้องล่าง.

พจนานุกรมไทย

แดง

หมายถึงว. สีอย่างสีเลือดหรือสีชาด, ใช้ประกอบสิ่งต่าง ๆ บางอย่างโดยอนุโลมตามลักษณะสี เป็นชื่อเรียกเฉพาะ เช่น มดแดง ผ้าแดง. ก. ลักษณะที่ความลับซึ่งปกปิดไว้ได้ปรากฏออกมา เช่น เรื่องนี้แดงออกมาแล้ว. (ปาก) น. สตางค์ เช่น ไม่มีสักแดงเดียว. (ตัดมาจาก สตางค์แดง).

พจนานุกรมไทย

แดง

หมายถึงดู ชะโอน และ เนื้ออ่อน.

พจนานุกรมไทย

แดง

หมายถึงน. (๑) ไม้แดง. (๒) เทียนแดง. (ดู เทียนแดง).

พจนานุกรมไทย

หางกวัก

หมายถึง[-กฺวัก] น. หางที่มีปลายงอลง (ใช้แก่แมว) ถือว่าเป็นมงคล.

พจนานุกรมไทย

หางงอ

หมายถึงน. หางที่ปลายงอขึ้น (ใช้แก่หมาและแมว).

พจนานุกรมไทย

หางนม

หมายถึงน. น้ำนมที่เอาครีมส่วนใหญ่ออกแล้ว.

พจนานุกรมไทย

ปลาหาง

หมายถึง(ราชา) น. ปลาช่อน.

พจนานุกรมไทย

หน้าแดง

หมายถึงน. หน้าเต็มไปด้วยเลือดฝาดเพราะความกระดากอายหรือโกรธเป็นต้น.

พจนานุกรมไทย

คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด