ค้นเจอ 37 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา จ่อม, ชอม, รอม, ลอม, เมาลี, สิขร, มูน, ปิ่น, สัญจร, หอม

จอม

หมายถึงน. ยอดที่สูงสุดของสิ่งที่มีฐานใหญ่ปลายเรียวเล็กขึ้นไป เช่น จอมเขา; ผู้ที่ยอดเยี่ยมในหมู่ เช่น จอมโจร.

สิขร

หมายถึง[-ขอน] น. จอม, ยอด, หงอน; ยอดเขา. (ป.; ส. ศิขร).

มูน

หมายถึงน. เนิน, โคก, จอม, เช่น มูนดิน. ก. พอกพูน, พูนขึ้น, มักใช้ว่า เกิดมูนพูนผล. ว. มาก, มักใช้เข้าคู่กันเป็น มากมูน.

เมาลี

หมายถึงน. จอม, ยอด, ผมจุก, เขียนเป็น เมาฬี ก็มี. (ส.; ป. โมลิ).

ปิ่น

หมายถึงน. เครื่องประดับสำหรับปักผมที่มุ่นเป็นจุก; จอม, ยอด, เช่น ปิ่นพิภพ.

ภู

หมายถึงน. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.

พญาพยาต

หมายถึง(โบ) น. พญาปราชญ์, จอมปราชญ์.

เทเพนทร์

หมายถึงน. จอมแห่งเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).

เขา

หมายถึงน. เนินที่นูนสูงขึ้นไปเป็นจอมเด่น.

เทพินทร์

หมายถึงน. จอมแห่งเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).

พระนอม,พระน้อม

หมายถึง(กลอน) น. จอมเขาหรือที่มีพุ่มไม้, พนอม ก็ว่า.

จุ้ย

หมายถึงว. เล็ก, น้อย, เช่น พระจอมจุ้ย.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ