ผลการค้นหา

ค้นเจอ 11 รายการ

หรือคุณกำลังค้นหา กลมภะ, ยางใน, กลม, วัฏ,วัฏ-,วัฏฏะ, ตะล่อมป้อม, ตุ้ม, ไข่แหน, จี้, หมอ, ฮ่อยจ๊อ

กลมเกลียว

หมายถึงว. ที่เข้ากันได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน.

พจนานุกรมไทย

กลม

หมายถึง[กฺลม] ลักษณนามเรียกจำนวนเหล้าบางประเภทที่บรรจุในภาชนะกลม ส่วนมากเป็นขวด เช่น เหล้ากลมหนึ่ง เหล้า ๒ กลม. ว. มีสัณฐานโดยรอบไม่เป็นเหลี่ยม, ถ้าเหมือนลูกหิน เรียกว่า ลูกกลม, ถ้าเหมือนเส้นที่ลากเป็นวงมาจดกัน โดยมีเส้นรัศมียาวเท่ากัน เรียกว่า วงกลม, ถ้าเหมือนสตางค์ เรียกว่า กลมแบน, ถ้าเหมือนกระบอกไม้ไผ่ เรียกว่า กลมยาว, ถ้าเหมือนลูกไข่ แต่หัวและท้ายเท่ากัน เรียกว่า กลมรี; (ปาก) อ้วน เช่น เขามีสุขภาพดีขึ้นจนดูกลมไปทั้งตัว; (กลอน) โดยปริยายว่า เรียบร้อยดี เช่น ใจพระลออยู่บมิกลม. (ลอ); กลิ้งกลอกเต็มตัว เช่น คนกลมดั่งน้ำกลอกใบบัว.

พจนานุกรมไทย

กลม

หมายถึง[กฺลม] ว. (โบ) ปวง, หมด, สิ้น, เช่น ทั้งกลม คือ ทั้งปวง, จึ่งได้เมืองแก่กูทงงกลํ. (จารึกสยาม); เรียกหญิงที่ตายพร้อมกับลูกที่อยู่ในท้องว่า หญิงตายทั้งกลม หมายถึง ตายทั้งหมด คือ ตายทั้งแม่ทั้งลูก.

พจนานุกรมไทย

กลมกลืนกลอน

หมายถึงน. ชื่อเพลงยาวกลอักษร ตัวอย่างว่า แสนเสียดายหายห่างโอ้ แสนเสียดายกรายนาฏช่าง แสนเสียดายงอนงามเจ้า ให้อ่านว่า แสนเสียดายหายห่างโอ้ห่างหาย แสนเสียดายกรายนาฏช่างนาฏกราย แสนเสียดายงอนงามเจ้างามงอน. (จารึกวัดโพธิ์).

พจนานุกรมไทย

กลม

หมายถึง[กฺลม] ดู เหมือดโลด (๑).

พจนานุกรมไทย

กลมดิก

หมายถึงว. กลมทีเดียว, กลิ้งไปได้รอบตัว, โดยปริยายหมายความว่า กลิ้งกลอก.

พจนานุกรมไทย

กลมเป็นลูกมะนาว,กลิ้งเป็นลูกมะนาว

หมายถึง(สำ) ว. หลบหลีกไปได้ คล่องจนจับไม่ติด (มักใช้ในทางไม่ดี).

พจนานุกรมไทย

กลมภะ

หมายถึง[กะลมพะ] (กลอน) ว. หลายอย่างรวมกัน เช่น จำหลักจำหลอกกลม- ภบังอวจจำหลักกราย. (สมุทรโฆษ). (ทมิฬ กลมฺป).

พจนานุกรมไทย

กลมกลืน

หมายถึงก. เข้ากันได้ดี, ไม่ขัดแย้งกัน.

พจนานุกรมไทย

กลม

หมายถึง[กฺลม] น. ชื่อเพลงไทยของเก่าที่ใช้เครื่องปี่พาทย์ทำตอนตัวละครรำออกจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยตัวคนเดียว จะเหาะหรือเดินก็ได้, และใช้เป็นเพลงประจำกัณฑ์สักบรรพในเวลามีเทศน์มหาชาติ.

พจนานุกรมไทย

กลมกล่อม

หมายถึงว. ที่เข้ากันพอดี (ใช้แก่รสหรือเสียง).

พจนานุกรมไทย

คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด