ผลการค้นหา

ละเหย

หมายถึงก. ระเหย.

หยักเหยา

หมายถึง[หฺยักเหฺยา] ก. จู้จี้, รบกวน.

เหย่อย

หมายถึง[เหฺย่ย] น. การเล่นเพลงพื้นบ้านอย่างหนึ่งของไทย ผู้เล่นร้องกลอนสดและรำประกอบ ภายหลังมีกลองยาวประกอบด้วย มักเล่นในบางเทศกาลเช่นฤดูเกี่ยวข้าว.

เหยาะ

หมายถึงก. หยอดหรือหยดลงแต่น้อยตามต้องการ.

เหยียบ

หมายถึง[เหฺยียบ] ก. วางเท้ากดลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง; โดยปริยายหมายความว่า ปกปิด เช่น พูดแล้วเหยียบเสีย. ว. เกือบ เช่น เหยียบร้อย.

เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ

หมายถึง(สำ) ว. หยิบหย่ง, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน.

เหยียบจมูก

หมายถึงก. บังอาจลบเหลี่ยม.

เหยียบย่าง

หมายถึงก. เข้าไปสู่, เดินเข้าไป, ย่างเข้าสู่, ย่างเหยียบ ก็ว่า.

ใบเหยียบย่ำ

หมายถึง(กฎ; เลิก) น. ใบอนุญาตให้จับจองที่ดิน ซึ่งกำหนดให้ผู้รับอนุญาตต้องทำประโยชน์ในที่ดินให้แล้วภายใน ๒ ปี.

ยิ้มเหย

หมายถึง[-เหฺย] ก. ยิ้มหน้าเบ้, ฝืนยิ้ม.

เหย้า

หมายถึง[เย่า] น. เรือน, บ้านเรือน, ครอบครัว, มักใช้เข้าคู่กับคำ เรือน เป็น เหย้าเรือน, เขียนเป็น หย้าว ก็มี.

เหยาะแหยะ

หมายถึง[-แหฺยะ] ว. ย่อหย่อน, ทำเป็นเล่น, ไม่เอาจริงเอาจัง, เช่น ทำงานเหยาะแหยะ.