ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เดา, หลับตา
เลือดกำเดา
หมายถึงน. เลือดที่ออกทางช่องจมูก.
กำเดา
หมายถึงน. เลือดที่ออกทางจมูก เรียกว่า เลือดกำเดา. (ข. เกฺดา ว่า ร้อน); แพทย์แผนโบราณเรียกไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัดว่า ไข้กำเดา.
สะเดา
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Azadirachta indica Juss. var. siamensis Valeton ในวงศ์ Meliaceae ใบมีรสขม ใบอ่อนและช่อดอกกินได้และใช้ทำยาได้.
พัสเดา
หมายถึง[พัดสะ-] น. ชื่อหวายชนิดหนึ่งใหญ่กว่าหวายตะค้า. (พจน. ๒๔๙๓).
ไข้กำเดา
หมายถึง(โบ) น. ไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัด.
เดา
หมายถึงก. คิดคาดเอาเองโดยไม่มีหลักหรือเหตุผล.