ค้นเจอ 8 รายการ

กระเหม่า

หมายถึง[-เหฺม่า] น. เขม่า, ละอองขึ้นที่ลิ้นเด็กอ่อน โบราณเรียกว่า กระเหม่าซาง. (แผลงมาจาก เขม่า).

อิหม่าม

หมายถึงน. คำเรียกผู้นำในศาสนาอิสลาม, ผู้นำในการทำละหมาด, ตำแหน่งสำคัญของคณะกรรมการบริหารมัสยิด, โต๊ะอิหม่าม ก็เรียก. (อ. imam).

โต๊ะอิหม่าม

หมายถึง[-หฺม่าม] น. อิหม่าม, คำเรียกอิหม่ามด้วยความยกย่อง.

กระหม่า

หมายถึง(โบ) ก. ประหม่า, สะทกสะท้าน, พรั่นใจ, เช่น กระมลบ้ากระหม่ามะเมอ. (สมุทรโฆษ).

หม่า

หมายถึง(ปาก) ก. กิน เช่น ในห้องมีของกินมาก เข้าไปหม่าเสียซิ; ปล่อยไว้ไม่เป็นระเบียบ เช่น เสื้อผ้าข้าวของไม่เก็บ หม่าไว้เต็มห้อง; หมัก, แช่ให้อ่อนตัว, เช่น หม่าข้าว หม่าแป้ง หม่าปูน.

อลหม่าน

หมายถึง[อนละ-] ว. ชุลมุน, วุ่นวาย, แตกตื่น.

ตกประหม่า

หมายถึงก. รู้สึกสะทกสะท้านพรั่นใจ.

ประหม่า

หมายถึงก. สะทกสะท้าน, พรั่นใจ.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ