ตัวกรองผลการค้นหา
อารัมภกถา,อารัมภบท
หมายถึงน. คำปรารภ, คำเริ่มต้น, คำนำ.
กถามุข
หมายถึงน. เบื้องต้นของเนื้อเรื่อง. (ป.; ส. -มุข ว่า หน้า).
ถากถาง
หมายถึงก. ค่อนว่า, มีเจตนาว่าให้เจ็บใจ.
อรรถกถาจารย์
หมายถึงน. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.
กถามรรคเทศนา
หมายถึง[-มักคะเทดสะหฺนา] น. เทศนาฝ่ายกถามรรค, คู่กับ สุตตันตเทศนา. (ส. -เทศนา ว่า การแสดง).
สัมโมทนียกถา
หมายถึง[สำโมทะนียะกะถา] น. ถ้อยคำที่แสดงความชื่นชมยินดี เป็นที่ชุ่มชื่นใจแก่ผู้ฟังหรือผู้อ่าน. (ป., ส.).
ปาฐกถา
หมายถึง[-ถะกะถา] น. ถ้อยคำหรือเรื่องราวที่บรรยายในที่ชุมนุมชนเป็นต้น. ก. บรรยายเรื่องราวในที่ชุมนุมชนเป็นต้น. (ป.).
กถามรรค
หมายถึง[-มัก] น. ลาดเลาแห่งกถา ได้แก่เรื่องที่แต่งตามอัตโนมัติของผู้แต่งว่าด้วยธรรมนั้น ๆ. (ส. กถา + มรฺค ว่า ทาง).
ขุดด้วยปากถากด้วยตา
หมายถึง(สำ) ก. แสดงอาการเหยียดหยามทั้งด้วยวาจาและสายตา.
อรรถกถา
หมายถึง[อัดถะกะถา] น. คัมภีร์ที่อธิบายความพระบาลี, คัมภีร์ที่ไขความพระไตรปิฎก. (ส. อรฺถ + กถา; ป. อตฺถกถา, อฏฺกถา).
ธรรมกถา
หมายถึงน. การกล่าวธรรม, ถ้อยคำที่เป็นธรรม. (ส.; ป. ธมฺมกถา).
กถา
หมายถึง[กะ-] น. ถ้อยคำ, เรื่อง, คำอธิบาย, คำกล่าว. (ป.).