หน้าหลักภาษาญี่ปุ่นคำศัพท์ไทย – ญี่ปุ่นบ๊วยคำศัพท์ภาษาไทยบ๊วยnภาษาญี่ปุ่น梅คำอ่านภาษาญี่ปุ่น うめบ๊วย หมายถึง?พจนานุกรมไทย บ๊วย หมายถึง:น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Myrica rubra Sieb. et Zucc. ในวงศ์ Myricaceae ผลกลม ผิวขรุขระ สุกสีแดงคลํ้า กินได้ รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ. (๒) ชื่อไม้ต้นชนิด Prunus mume Sieb. et Zucc. ในวงศ์ Rosaceae ผลกลมแบน มีขน ผลสุกสีเหลือง รสเปรี้ยวจัดและขม ดองเกลือแล้วกินได้.(ปาก) ว. ที่สุดท้าย, ล้าหลังที่สุด. (จ.).ดูทั้งหมด ภาพประกอบบ๊วย คำศัพท์ภาษาไทย - ญี่ปุ่นที่คล้ายกันการชมดอกบ๊วยบาน ดอกบ๊วย ดอกบ๊วยสีขาว ต้นสน ต้นไผ่ และต้นบ๊วย (เป็นพืชมงคล) บริเวณที่อบอุ่น มีแดดส่อง บ้านเรือน,ที่อยู่อาศัย,การอยู่อาศัย บ้าระห่ำ บ๊วยเค็ม,บ๊วยดอง บ๊วยแดง,สีบ๊วยแดง ลูกบ๊วยที่ยังไม่สุก สวนดอกบ๊วย เหล้าที่มีบ๊วยผสมอยู่