คำศัพท์ภาษาไทย

เปื่อย

ภาษาจีน烂

คำอ่าน [làn]

ภาษาจีน腐烂

คำอ่าน [fǔ làn]

พจนานุกรมไทย เปื่อย หมายถึง:

  1. ว. ที่ขาดง่าย เช่น ด้ายเปื่อย, ที่หลุดจากกันง่าย เช่น ผ้าเปื่อย, ยุ่ยง่าย เช่น เนื้อเปื่อย, ที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อย.

 ภาพประกอบ

 คำศัพท์ภาษาไทย - จีนที่คล้ายกัน

กาก, ผุ, เปื่อย จมูกเปื่อย เก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์ เขียวชอุ่มเป็นพุ่มพฤกษ์ เทศกาลไหว้พระจันทร์ (เนื้อ)เปื่อย, ยุ่ยมาก, เละมาก, แตกกระจายไม่เป็นชิ้นเป็นอัน เน่า, เปื่อย, เต้าหู้ เน่าเปื่อย เปื่อย, เน่าเปื่อย, แก่ เปื่อยพุพอง เปื่อยเน่าเปื่อยเป็นหนอง เปื่อยยุ่ย, เน่าเปื่อย เปื่อยเน่า

 กลับไปที่หน้าหลัก "คำศัพท์ไทย – จีน"

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำศัพท์ไทย – จีน จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ
ดูหมวดหมู่ทั้งหมด
 บทความยอดนิยม
ชื่ออาหารที่ยืมมาจากคำภาษาจีน

ชื่ออาหารที่ยืมมาจากคำภาษาจีน

ภาษาจีน ภาษาไทย คำทับศัพท์
กวยจั๊บ หรือ ก๋วยจั๊บ เขียนยังไงถึงจะถูกต้อง

กวยจั๊บ หรือ ก๋วยจั๊บ เขียนยังไงถึงจะถูกต้อง

ภาษาจีน คำไทยที่มักเขียนผิด ภาษาไทย คำทับศัพท์
วันตรุษจีน 2568

วันตรุษจีน 2568

ภาษาจีน ภาษาไทย
3 ปรัชญาจีน เกี่ยวกับคำพูด

3 ปรัชญาจีน เกี่ยวกับคำพูด

ภาษาจีน
ดูบทความ ภาษาจีน