คำศัพท์ภาษาไทย

ฤดู

ภาษาจีน季节

คำอ่าน [jì jié]

พจนานุกรมไทย ฤดู หมายถึง:

  1. [รึ-] น. ส่วนของปีซึ่งแบ่งโดยถือเอาภูมิอากาศเป็นหลัก มักแบ่งออกเป็น ๓ ช่วง คือ ฤดูฝน ฤดูหนาว และฤดูร้อน หรือเป็น ๔ ช่วง คือ ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว ที่แบ่งเป็น ๒ ช่วง คือ ฤดูแล้งกับฤดูฝน ก็มี, เวลาที่กําหนดสําหรับงานต่าง ๆ เช่น ฤดูเก็บเกี่ยว ฤดูทอดกฐิน ฤดูถือบวช, เวลาที่เหมาะ เช่น ฤดูสัตว์ผสมพันธุ์; คราว, สมัย, เช่น ฤดูนํ้าหลาก. (ส. ฤตุ; ป. อุตุ).

 ภาพประกอบ

  • ฤดู ภาษาจีนคืออะไร, คำศัพท์ภาษาไทย - จีน ฤดู ภาษาจีน 季节 คำอ่าน [jì jié]

 คำศัพท์ภาษาไทย - จีนที่คล้ายกัน

ฤกษ์ ฤดู, ฤดูกาล, วาระสุดท้าย ฤดูกาลเก็บเกี่ยว ที่ต้องเร่งรีบ โดยส่วนใหญ่ใช้กับการงานหรือเรื่องที่เร่งด่วน ฤดูฝน ฤดูร้อน ฤดูร้อนที่ร้อนอบอ้าว ฤดูวางไข่ ฤดูหนาว ฤดูเก็บเกี่ยว ฤดูใบไม้ผลิ ฤทธิ์ ฤทัย

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น