คำศัพท์ภาษาไทย

นักเลง

ภาษาจีน流氓

คำอ่าน [líu máng]

ภาษาจีน地痞

คำอ่าน [dì pǐ]

พจนานุกรมไทย นักเลง หมายถึง:

  1. น. ผู้ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น ๆ เช่น นักเลงหนังสือ นักเลงการพนัน; ผู้เกะกะระราน เช่น เป็นนักเลง, นักเลงโต ก็ว่า. ว. มีใจกว้าง กล้าได้กล้าเสีย เช่น ใจนักเลง.

 ภาพประกอบ

  • นักเลง ภาษาจีนคืออะไร, คำศัพท์ภาษาไทย - จีน นักเลง ภาษาจีน 流氓 คำอ่าน [líu máng]
  • นักเลง ภาษาจีนคืออะไร, คำศัพท์ภาษาไทย - จีน นักเลง ภาษาจีน 地痞 คำอ่าน [dì pǐ]

 คำศัพท์ภาษาไทย - จีนที่คล้ายกัน

กระบอง, ท่อน, อันธพาล,นักเลง, คนเสเพล นักเลงที่ชำนาญวิชาฟันดาบ นักเลงหัวไม้ อันธพาล นางเงือก นายพลแกนนำ นิสัยเสีย, นิสัยไม่ดี น่ารัก, น่าเอ็นดู, เฉลียวฉลาด, เฉียบแหลม น้ำพออุ่น ๆ(ส่วนมากหมายถึงน้ำที่ใช้รับประทาน มีความหมายในลักษณะที่เอือมหรือเบื่อหน่าย) หยาบคาย,ใจนักเลง อันธพาล นักเลงหัวไม้ อันธพาลนักเลงโตคนที่เฉลียวฉลาด ใจนักเลง

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น