ผลการค้นหา

แหว

หมายถึง[แหฺว] ว. ลักษณะของเสียงดังที่แสดงอาการดุ. ก. แผดเสียงดุ.

แหวกว่าย

หมายถึงก. เคลื่อนไปโดยอาศัยกำลังแขน ขาหรือครีบ หาง แหวกไปในน้ำหรือในอากาศ, โดยปริยายหมายถึงเวียนว่ายตายเกิด ในความว่า แหวกว่ายตายเกิดในวัฏสงสาร.

แหวด

หมายถึง[แหฺวด] น. ชื่อเรือแจวชนิดหนึ่ง มีเก๋งรูปยาว ๆ ท้ายโตและสูง เรียก เรือแหวด.

แหวนหัว

หมายถึงน. แหวนที่ฝังพลอยเม็ดใหญ่เม็ดเดียวนูนขึ้น.

แหวะ

หมายถึง[แหฺวะ] ก. เอาสิ่งที่มีคมกรีดให้เป็นช่องตามที่ต้องการ เช่น แหวะท้องปลา; อาการที่เด็กเล็ก ๆ สำรอกอาหารหรือยาออกมา. น. อาหารหรือยาที่ล้นกระเพาะเด็กเล็ก ๆ ออกมาทางปาก.

พระธำมรงค์

หมายถึงแหวน

แหวก

หมายถึง[แหฺวก] ก. แยกให้เป็นช่อง, แยกสิ่งที่ปิดบังหรือกีดขวางให้เป็นช่องทาง เช่น แหวกม่าน แหวกหญ้า แหวกผม; ฝ่าสิ่งที่กีดขวางเข้ามาหรือออกไป เช่น แหวกวงล้อมข้าศึก.

แหวกประเพณี

หมายถึงก. ทำผิดประเพณีที่เคยกระทำกันมา.

แหว่ง

หมายถึง[แหฺว่ง] ว. ไม่เต็มตามที่ควรมี เช่น ปากแหว่ง ตัดผมแหว่ง กินขนมแหว่งไปหน่อย.

แหวน

หมายถึง[แหฺวน] น. เครื่องประดับสำหรับสวมนิ้วทำด้วยเงินหรือทองเป็นต้น, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นวงว่า วงแหวน เช่น ถนนวงแหวน พื้นที่วงแหวน.

พระธำมรงค์

หมายถึงแหวน

แหวกแนว

หมายถึงก. ทำไม่ซํ้าแบบใคร เช่น เขาชอบแหวกแนว. ว. ที่ชอบทำในสิ่งที่ไม่ซ้ำแบบใคร เช่น เขาเป็นคนแหวกแนว.