ผลการค้นหา

แหงน* *แหงน *แหงน*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 7 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา วงแหวน, แหนง, พระธำมรงค์, เครื่องประดับ, มุททา, แหลน, ประวิช, หัวแหวน, แหง่

แหงน

หมายถึง[แหฺงน] ก. หงายหน้าขึ้น, เงยขึ้น.
 พจนานุกรมไทย

แหงนคอตั้งบ่า

หมายถึง(สำ) ก. เงยเต็มที่.
 พจนานุกรมไทย

คอตั้งบ่า

หมายถึงว. อาการที่แหงนหน้าขึ้นสูง ๆ.
 พจนานุกรมไทย

เบิ่ง

หมายถึงก. จ้องดู, แหงนหน้าดู, เช่น ควายเบิ่ง.
 พจนานุกรมไทย

เถ่อ

หมายถึงว. ค้างอยู่ (ใช้แก่อาการยืนหรือแหงน) เช่น หน้าแหงนเถ่อ ยืนเถ่อ.
 พจนานุกรมไทย

หน้าหงาย

หมายถึงว. อาการที่หน้าเงยแหงนขึ้น เช่น เขาถูกชกหน้าหงาย; โดยปริยายหมายถึงอาการที่ถูกว่าย้อนกลับมาจนเสียหน้า เช่น ตั้งใจจะไปขอยืมเงินเขา เขาบอกว่าหนี้เก่าก็ไม่ได้ชำระยังจะมาขอยืมอีก เลยต้องหน้าหงายกลับมา; ที่ผิดไปจากที่คาดหวังไว้มาก เช่น เขาคุยว่าสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แน่ ๆ แต่พอประกาศผลแล้วไม่ได้ ก็หน้าหงายกลับมา.
 พจนานุกรมไทย

เพิง

หมายถึงน. สิ่งปลูกสร้างมีทั้งชนิดชั่วคราวขนาดเล็ก และชนิดถาวร ประกอบด้วยหลังคาปีกเดียว, ถ้าเอียงลาด เรียกว่า เพิงหมาแหงน, ถ้ามีแขนนางคํ้าตอนหน้า เรียกว่า เพิงแขนนาง, ถ้าปลายข้างหนึ่งพิงอยู่กับสิ่งก่อสร้างหลัก เรียกว่า เพิงพะ หรือ พะเพิง, ส่วนเพิงพะที่ใช้เป็นที่พักทหาร เรียกว่า เพิงพล.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด