ค้นเจอ 28 รายการ

แพะ

หมายถึงน. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Capra hircus ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์กีบคู่ขนาดกลาง มีความอดทน แข็งแรง และทนทานต่อโรคได้ดีกว่าสัตว์กีบคู่อื่น ๆ สามารถปีนป่ายที่สูงโดยเฉพาะโขดหินหรือภูเขาได้ดี ขนหยาบสีดำ ขาว หรือนํ้าตาล มีเขา ๑ คู่ ตัวผู้มีเครา หางสั้น; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เชษฐา มี ๑๔ ดวง, ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวคอนาค หรือ ดาวเชษฐะ ก็เรียก.

แพะ

หมายถึงน. ป่าแพะ. (ดู ป่าแพะ).

ปศุสัตว์

หมายถึงน. สัตว์เลี้ยงใช้แรงงานเช่น ช้าง ม้า แพะ แกะ วัว ควาย

เอฬกะ

หมายถึง[เอละกะ] น. แกะ, แพะ. (ป.; ส. เอฑก).

บังคับลหุ

หมายถึงน. กฎเกณฑ์ของการประพันธ์ที่บัญญัติให้ใช้พยางค์ที่มีเสียงเบา คือ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงสั้นที่ไม่มีตัวสะกด เช่น จะ ติ แพะ.

ปศุ

หมายถึง[ปะสุ] น. สัตว์เลี้ยงสำหรับใช้แรงงาน เช่น ช้าง ม้า วัว ควาย บางทีก็รวมถึงสัตว์เลี้ยงที่ใช้เป็นอาหารด้วย เช่น แพะ แกะ หมู, มักใช้ประกอบคำ สัตว์ เป็น ปศุสัตว์. (ส.; ป. ปสุ).

อชะ

หมายถึง[อะชะ] น. แพะ. (ป., ส.).

แพะรับบาป

หมายถึง(สำ) น. คนที่รับเคราะห์กรรมแทนผู้อื่นที่ทำกรรมนั้น.

อชา

หมายถึงน. แพะตัวเมีย. (ป., ส.).

ได้ทีขี่แพะไล่

หมายถึง(สำ) ก. ซํ้าเติมเมื่อผู้อื่นเพลี่ยงพลํ้าลง.

เคราแพะ

หมายถึงน. เคราใต้คางที่ไว้ยาวเรียวแหลมคล้ายขนใต้คางของแพะ, เรียกคางที่ไว้เคราเช่นนั้นว่า คางแพะ.

มะแม

หมายถึงน. ชื่อปีที่ ๘ ของรอบปีนักษัตร มีแพะเป็นเครื่องหมาย.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ