ค้นเจอ 59 รายการ

แพ้

หมายถึงก. สู้ไม่ได้, ทนไม่ได้, ตรงกันข้ามกับ ชนะ, ผู้ที่มีเลือดเนื้อไม่ถูกกับสิ่งของหรือสัตว์บางอย่างก็เรียกว่า แพ้ เช่น แพ้ยา แพ้ตะขาบ.

แพงพวยฝรั่ง

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Catharanthus roseus (L.) G. Don f. ในวงศ์ Apocynaceae ดอกมีหลายสี เช่น แดง ม่วง ชมพู หรือขาว ใช้ทำยาได้.

แพทยศาสตร์

หมายถึง[แพดทะยะ-, แพด-] น. ตำราหมอ; วิชาการป้องกันและบำบัดโรค.

แพน

หมายถึงน. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งของท้องถิ่น ใช้เป่า.

แพ่น

หมายถึงก. เอาสิ่งที่มีลักษณะยาว จะกลมหรือแบนก็ได้ ตีลงด้วยกำลังแรง เช่น เอาไม้ตะพดแพ่นหัว; พรวดพราด อุกอาจ เอื้อมอาจ หรือล่วงล้ำเข้าไปในที่ที่ไม่ควร เช่น แพ่นเข้าไปถึงหลังบ้าน. ว. อาการที่อุกอาจ เอื้อมอาจ หรือ ล่วงลํ้าเข้าไปในที่ที่ไม่ควร (ใช้ในลักษณะติเตียน).

แพนก

หมายถึง[พะแนก] น. หน้า. (ข. แภนก ว่า ตา); (โบ) แผนก.

แพ้ภัยตัว

หมายถึงก. เป็นภัยแก่ตัวเอง, เดือดร้อนตัวเอง, ให้มีอันเป็นไปเพราะดูถูกดูหมิ่นผู้ใหญ่เป็นต้น.

แพรก

หมายถึง[แพฺรก] น. ทางแยกของลำนํ้า. ก. แตก, แยก.

แพร่ข่าว

หมายถึงก. กระจายข่าวออกไป.

แพร้ว

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อมะพร้าวพันธุ์หนึ่ง ทะลายไม่แยกแขนง ผลมีจุกตอนปลาย, มะแพร้ว ก็เรียก.

แพละโลม

หมายถึง[แพฺละ-] ก. พูดเกี้ยว, พูดเลียบเคียงทางชู้สาว, แพะโลม หรือ แทะโลม ก็ว่า.

แพ้

หมายถึง(ไทยเดิม) ก. ชนะ เช่น อนนเรืองใสงามหนักหนา แพ้พระอาทิตย์. (จารึกสยาม).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ