ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา แกว
แกว
หมายถึงน. คนชาติหนึ่งในเขตตังเกี๋ย.
หมายถึงน. (๑) พริกแกว. [ดู ขี้หนู ๑ (๑)]. (๒) มันแกว. (ดู มันแกว).
แกว่งกวัด
หมายถึง[แกฺว่งกฺวัด] ก. จับด้ามวัตถุให้ปลายตั้งขึ้นแล้วปัดไปมา เช่น แกว่งกวัดอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตแกว่งกวัด, กวัดแกว่ง ก็ว่า.
แกว่น
หมายถึง[แกฺว่น] (โบ) น. แก่น. ว. แกล้วกล้า, ว่องไว.
แกว่งเท้าหาเสี้ยน
หมายถึง(สำ) ก. รนหาเรื่องเดือดร้อน.
หมายถึงน. เบาะแส, ระแคะระคาย, ในคำว่า รู้แกว.
แกว่งไกว
หมายถึงก. แกว่งไปมา.
หมายถึงน. เรียกไม้ยาว ๆ ที่ผูกเบ็ดที่ปลายสำหรับชักกบในรูว่า ขอแกว.
แกว่ง
หมายถึง[แกฺว่ง] ก. อาการที่เคลื่อนไหวไปทางโน้นทีทางนี้ทีโดยที่โคนหรือต้นของสิ่งนั้นติดอยู่กับสิ่งอื่น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่อยู่กับที่, ไม่อยู่ในแนว, เช่น จิตแกว่ง.
แกว่งตีนหาเสี้ยน