ค้นเจอ 30 รายการ

เสื่อ

หมายถึงน. สาด, เครื่องสานชนิดหนึ่งสำหรับปูนั่งและนอน.

สันถระ

หมายถึงน. ที่นอน, เสื่อ. (ป.).

ผืน

หมายถึงน. เรียกสิ่งที่มีลักษณะแบนเป็นแผ่นอย่างผ้า หนังหรือเสื่อ เป็นต้น มีขนาดเต็มตามกำหนดและอาจม้วนหรือพับได้เช่นผ้านุ่ง ผ้าห่ม เสื่อ พรม และหนัง ว่า ผืนผ้า ผืนหนัง เป็นต้น; ใช้เป็นลักษณนาม เช่น ผ้า ๓ ผืน เสื่อ ๒ ผืน; เรียกแผ่นดินทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่ง เช่น ผืนแผ่นดิน แผ่นดินผืนนี้ ที่ดินผืนนั้น.

สาด

หมายถึงน. เสื่อ, มักใช้ประกอบหลังคำ เสื่อ เป็น เสื่อสาด.

แผงลอย

หมายถึงน. ที่ที่จัดไว้ในถนนสาธารณะหรือที่สาธารณะ รวมตลอดถึง อาคาร แคร่ แท่น โต๊ะ แผง เสื่อ พื้นดิน เรือ หรือ แพ สำหรับขายอาหาร น้ำแข็ง หรือสิ่งของอย่างอื่น.

เสื่ออ่อน

หมายถึงน. เครื่องปูลาดสำหรับรองนั่งหรือนอน ทำด้วยใบเตยหรือใบลำเจียก จักเป็นเส้นอย่างตอก สานเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.

เสื่อกก

หมายถึงน. เครื่องปูลาดสำหรับรองนั่งหรือนอน ทำด้วยต้นกก ทอหรือสานเป็นผืนรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.

เสื่อกระจูด

หมายถึงน. เครื่องปูลาดสำหรับรองนั่งหรือนอน ทำด้วยต้นกระจูด สานเป็นผืนรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.

เสื่อเงิน

หมายถึงน. เครื่องปูลาดสำหรับรองนั่ง ทำด้วยแผ่นเงินตัดเป็นเส้นอย่างตอก สานเป็นผืนตามขนาดพื้นที่ที่ปูลาด.

รับหน้าเสื่อ

หมายถึงก. ทำหน้าที่เป็นหัวเบี้ย เช่นในการเล่นถั่วโปซึ่งสมัยก่อนมักปูเสื่อลำแพนเล่นกัน.

เสื่อไม้ไผ่

หมายถึงน. เครื่องปูลาดสำหรับรองนอน ทำด้วยไม้ไผ่ สับเป็นริ้วละเอียดอย่างฟาก คลี่ออกและต่อกันเป็นผืน.

เลี้ยงดูปูเสื่อ

หมายถึงก. ต้อนรับเลี้ยงดูด้วยอาหารการกินอย่างดี.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ