ค้นเจอ 18 รายการ

เสนียด

หมายถึง[สะเหฺนียด] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Justicia adhatoda L. ในวงศ์ Acanthaceae ใบยาวรีออกตรงข้ามกัน ดอกสีขาวออกเป็นช่อตามยอด มีกาบหุ้ม ใบใช้ทำยาได้, กระเหนียด ก็เรียก.

เสนียด

หมายถึง[สะเหฺนียด] น. เรียกหวีที่มีซี่ละเอียดทั้ง ๒ ข้างว่า หวีเสนียด. (ข. สฺนิต).

เสนียด

หมายถึง[สะเหฺนียด] ว. จัญไร, อัปมงคล, เช่น อย่าทำตัวเป็นเสนียดแผ่นดิน.

กระเหนียด

หมายถึง[-เหฺนียด] ดู เสนียด ๑.

พระสางเสนียด

หมายถึงหวีเสนียด

ต้องธรณีสาร

หมายถึงก. เป็นเสนียดจัญไร.

จัญไร

หมายถึงว. เลวทราม, เป็นเสนียด, ไม่เป็นมงคล, จังไร ก็ว่า.

ศานติก,ศานติก-

หมายถึง[สานติกะ-] ว. ที่กำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).

ศานติโหม

หมายถึงน. การบูชาไฟเพื่อกำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).

กลบบัตรสุมเพลิง

หมายถึงน. ชื่อพิธีพราหมณ์อย่างหนึ่ง ทำแก้เสนียด.

จังไร

หมายถึงว. เลวทราม, เป็นเสนียด, ไม่เป็นมงคล, จัญไร ก็ว่า. (ข. จงฺไร).

กาลี

หมายถึงว. ชั่วร้าย, เสนียดจัญไร. (ส. กลิ).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ