ค้นเจอ 9 รายการ

เว้ย

หมายถึงว. คำลงท้ายของการร้องเรียก ถาม หรือขานรับเป็นต้น ใช้ในลักษณะที่ไม่สุภาพหรือเป็นกันเอง เช่น แดงเว้ย ไปไหนเว้ย ไปตลาดมาเว้ย เบื่อจริงเว้ย, โว้ย ก็ว่า. อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความสงสัยหรือไม่พอใจเป็นต้น เช่น เว้ย! ไม่มีใครอยู่สักคนเลย, โว้ย ก็ว่า.

เว้

หมายถึงก. เถลไถล.

เว้น

หมายถึงก. แยกเอาออก (ไม่ให้พัวพันกันอยู่กับสิ่งซึ่งพึงกระทำหรือไม่พึงกระทำ) เช่น ทำเลขทุกข้อเว้นข้อ ๔ เปิดทุกวันเว้นวันนักขัตฤกษ์ วันโกนไม่ละวันพระไม่เว้น, เป็นคำใช้ได้ทั่ว ๆ ไป ถ้าต้องการให้ทราบชัดว่าเว้นด้วยลักษณะไหน ก็เอาคำอื่นซึ่งมีความหมายคล้ายคลึงกันมาประกอบเข้า เช่น งดเว้น ยกเว้น ละเว้น.

เว้นแต่

หมายถึงสัน. นอกจาก, ยกเว้น, เช่น ฉันจะไป เว้นแต่ฝนตก.

เว้นวรรค

หมายถึงก. เว้นช่วงของคำ ข้อความ หรือประโยคเป็นระยะ ๆ.

เว้า

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. พูด.

เว้า

หมายถึงว. มีเส้นรูปนอกหรือพื้นราบโค้งหรือบุ๋มเข้าไป เช่น เสื้อแขนเว้า.

เว้นช่องไฟ

หมายถึงก. เว้นช่องว่างระหว่างตัวหนังสือหรือลวดลายแต่ละตัว.

เว้าวอน

หมายถึงก. วิงวอนออดอ้อน.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ