ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา โครำ, เสียแผน, เยียงผา, เลียงผา, เยือง, กูรำ
เลียแผล
หมายถึง(ปาก) ก. พักฟื้น เช่น ไปนอนเลียแผลเสียหลายวัน.
เลีย
หมายถึงก. แลบลิ้นกวาดบนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เลียริมฝีปาก หมาเลียแผล แมวเลียขน; เรียกอาการของความร้อนหรือสิ่งที่เป็นเปลวเช่นไฟที่แลบออกมากระทบสิ่งใดแล้วทำให้สิ่งนั้นไหม้ แห้ง หรือซีดเผือดไป เช่น ผ้าถูกแดดเลียสี ฝาบ้านถูกไฟเลียเป็นรอยไหม้; เรียกผมตอนเหนือท้ายทอยของเด็กอ่อนที่นอนพลิกตะแคงตัวยังไม่ได้ มีลักษณะแหว่งเป็นแถบยาวตามขวาง คล้ายมีอะไรมากัดแทะไป ว่า ถูกผ้าอ้อมเลีย หรือ ผ้าอ้อมกัด; (ปาก) โดยปริยายเรียกกิริยาประจบประแจงด้วยอาการดูประหนึ่งว่าเป็นอย่างสุนัขเลียแข้งเลียขาเพื่อให้นายรัก.
แผล
หมายถึง[แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
เลหะ
หมายถึง(แบบ) น. การเลีย; ผู้เลีย; ของที่พึงเลีย. (ส.).
ลามเลีย
หมายถึงก. อาการที่เปลวไฟแลบลามไปที่อื่น.
เย็บแผล
หมายถึงก. ทำให้แผลติดกันโดยใช้เอ็นหรือไหมเย็บ หรือใช้ปลิงเกาะ.
คุดทะราด
หมายถึงน. ชื่อโรคติดต่อชนิดหนึ่ง เป็นแผลเรื้อรัง บางรายแผลนั้นบานเหวอะหวะออก มีกลิ่นเหม็น เป็นแม่แผลให้เกิดแผลอื่นจำพวกเดียวกันพุออกไปอีก.
เบ้อ
หมายถึงว. เป็นแผลเหวอะหวะเข้าไป.
แผลเป็น
หมายถึงน. แผลที่หายแล้ว แต่ยังมีรอยอยู่.
ไลย
หมายถึง[ไล] น. ของที่จะพึงเลีย. (ป. เลยฺย).
แผลริมแข็ง
หมายถึงน. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคซิฟิลิส จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อนแล้วแตกเป็นแผล ลักษณะก้นแผลเรียบ ขอบนูนแข็ง แผลมักสะอาด ไม่รู้สึกเจ็บ.
หวะ
หมายถึงว. เป็นแผลลึก เช่น ถูกฟันหลังหวะ.