ผลการค้นหา

เผ่าพันธุ์* *เผ่าพันธุ์ *เผ่าพันธุ์*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 13 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ตระกูล, สกุล, เชื้อสาย, โคตร,โคตร-, ประยุร,ประยูร, เหล่ากอ, กำพืด

เผ่าพันธุ์

หมายถึงน. เชื้อสาย.
 พจนานุกรมไทย

ชาติ,ชาติ,ชาติ-,ชาติ-

หมายถึง[ชาด, ชาติ-, ชาดติ-] น. การเกิด เช่น ชาตินี้ ชาติหน้า; กำเนิด เช่น มีชาติมีสกุล; เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาติเสือ ชาติขี้ข้า; ชนิด, จำพวก, ชั้น, หมู่; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิมหรือหมายถึงพวกหรือหมู่ เช่น คชาชาติ มนุษยชาติ. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

ตระกูล

หมายถึง[ตฺระ-] น. สกุล, วงศ์, เชื้อสาย, เผ่าพันธุ์.
 พจนานุกรมไทย

สกุล

หมายถึง[สะกุน] น. ตระกูล, วงศ์, เชื้อสาย, เผ่าพันธุ์; เชื้อชาติผู้ดี เช่น เป็นคนมีสกุล ผู้ดีมีสกุล.
 พจนานุกรมไทย

เชื้อสาย

หมายถึงน. เผ่าพันธุ์.
 พจนานุกรมไทย

โคตร,โคตร-

หมายถึง[โคด, โคดตฺระ-] น. วงศ์สกุล, เผ่าพันธุ์, ต้นสกุล, เช่น โคตมโคตร; คำนี้บางทีก็นำไปใช้ในความหมายไม่สุภาพหรือเป็นคำด่า เช่น ก่นโคตร. (ส. โคตฺร; ป. โคตฺต ว่า โรงวัว, คอกวัว, วงศ์, ตระกูล).
 พจนานุกรมไทย

ประยุร,ประยูร

หมายถึง[ปฺระยุน, ปฺระยูน] น. เผ่าพันธุ์, เชื้อสาย, ตระกูล.
 พจนานุกรมไทย

เหล่ากอ

หมายถึงน. เผ่าพันธุ์, ต้นตระกูล, บางทีใช้ควบกับคำอื่น เช่น เทือกเถาเหล่ากอ พงศ์เผ่าเหล่ากอ โคตรเหง้าเหล่ากอ.
 พจนานุกรมไทย

กำพืด

หมายถึงน. เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, (มักใช้เป็นทำนองหยาม) เช่น รู้กำพืด.
 พจนานุกรมไทย

เชื้อชาติ

หมายถึงน. ผู้ที่ร่วมเผ่าพันธุ์เดียวกัน.
 พจนานุกรมไทย

เชื้อไม่ทิ้งแถว

หมายถึง(สำ) ว. เป็นไปตามเผ่าพันธุ์.
 พจนานุกรมไทย

กรรมพันธุ์

หมายถึง[กำมะพัน] ว. มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ คือ เกี่ยวเนื่องด้วยกรรมของตนเอง. น. ลักษณะ นิสัย ตลอดจนโรคหรือความวิกลวิการบางอย่างที่ลูกหลานสืบมาจากบรรพบุรุษ ปู่ย่าตายาย หรือพ่อแม่, พันธุกรรม ก็ว่า. (ส. กรฺม + พนฺธุ; ป. กมฺมพนฺธุ = “มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์” เกี่ยวเนื่องด้วยกรรมของตนเอง).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด