ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 16 รายการ

เปีย,เปียะ,เปี๊ยะ

หมายถึงน. ขนมเปีย. (ดู เปีย ๒).
 พจนานุกรมไทย

เปีย,เปียะ

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่งในสกุล Freycinetia วงศ์ Pandanaceae, ปักษ์ใต้เรียก เตยเลื้อย.
 พจนานุกรมไทย

เปีย

หมายถึงน. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทำด้วยแป้งเป็นชั้น ๆ มีไส้ใน, ขนมเปียะ หรือ ขนมเปี๊ยะ ก็ว่า. (จ.).
 พจนานุกรมไทย

เปีย

หมายถึงน. ผมที่ไว้ยาวบริเวณท้ายทอย, ผมที่ถักห้อยยาวลงมา, ผมเปีย หรือ หางเปีย ก็เรียก, เรียกลายที่ถักตอก ๓ ขาไขว้กันว่า ลายเปีย หรือ ลายผมเปีย; พวงมาลัยที่มีอุบะห้อยลงมาเหมือนผมเปีย. (จ.).
 พจนานุกรมไทย

เปีย

หมายถึงน. ชื่อนกยางชนิดหนึ่ง. (ดู ยาง ๑).
 พจนานุกรมไทย

เตยเลื้อย

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นเปียะ. (ดู เปียะ ๑).
 พจนานุกรมไทย

เปียแชร์

หมายถึงก. ประมูลแชร์ว่าจะให้ดอกเบี้ยเท่าใด ผู้ลงหุ้นที่ให้ดอกเบี้ยสูงสุดจะได้รับเงินก่อน เวียนไปจนครบจำนวนผู้เล่น.
 พจนานุกรมไทย

พระเวณิ

หมายถึงเปียผม ช้องผม

โต๊ะแชร์

หมายถึงน. การสังสรรค์ของผู้เล่นแชร์เพื่อเปียแชร์โดยการกินโต๊ะ ตามปรกติผู้เปียแชร์ได้จะเป็นผู้จ่ายหรือตามที่ได้ตกลงกัน.
 พจนานุกรมไทย

หางเปีย

หมายถึงน. ผมที่ไว้ยาวบริเวณท้ายทอย, ผมที่ถักห้อยยาวลงมา, เปีย หรือ ผมเปีย ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ผมเปีย

หมายถึงน. ผมที่ไว้ยาวบริเวณท้ายทอย, ผมที่ถักห้อยยาวลงมา, เปีย หรือ หางเปีย ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

มาลัยชายเดียว

หมายถึงน. มาลัยที่มีอุบะห้อยชายเพียงพวงเดียว, มาลัยมือ มาลัยข้อมือ หรือ มาลัยเปีย ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด