ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 308 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เกส,เกสา,เกสี, เกศ,เกศ-, เกตุ-, เกก, ปะกาปะกัง, เก่, เกด, เกน, เกย, สายยู, หันรีหันขวาง, เสย

เก๊ก

หมายถึง(ปาก) ก. วางท่า; ขับไล่. (จ.).
 พจนานุกรมไทย

เก้กัง,เก้ ๆ กัง ๆ

หมายถึงว. ขวาง ๆ รี ๆ, กีดเกะกะ, (ใช้แก่กิริยายืนและเดิน).
 พจนานุกรมไทย

เกงกอย,-เกงกอย

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ เขย่ง เป็น เขย่งเกงกอย. (ไทยใหญ่ เกง ว่า กระโดดตีนเดียวเนื่องในการเล่น).
 พจนานุกรมไทย

เก้งก้าง

หมายถึงว. มีลักษณะหรือกิริยาท่าทางดูเกะกะไม่เรียบร้อย.
 พจนานุกรมไทย

เก่งแต่ปาก

หมายถึงว. ดีแต่พูด ทำไม่ได้, ไม่เก่งจริง.
 พจนานุกรมไทย

เกชา,เกอิชา

หมายถึงน. ผู้หญิงญี่ปุ่นที่มีศิลปะและวิชาชีพในการปรนนิบัติผู้ชาย. (ญิ.).
 พจนานุกรมไทย

เกณฑ์

หมายถึงน. หลักที่กำหนดไว้ เช่น อายุเข้าเกณฑ์, หลักวินิจฉัย เช่น ถือความรู้เป็นเกณฑ์. ก. บังคับหรือขอร้องแกมบังคับ เช่น เกณฑ์ประชาชนมาทำถนน.
 พจนานุกรมไทย

เกด

หมายถึงน. ลูกองุ่นแห้งชนิดหนึ่ง เรียกว่า ลูกเกด. (อ. raisin คงเพี้ยนมาจาก grape = องุ่น).
 พจนานุกรมไทย

เก็ด

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Dalbergia วงศ์ Leguminosae เช่น เก็ดดำ เก็ดแดง เนื้อไม้ใช้ทำเครื่องเรือนได้.
 พจนานุกรมไทย

เก็บกวาด

หมายถึงก. เก็บข้าวของให้เข้าที่และกวาดทำความสะอาด.
 พจนานุกรมไทย

เก็บข้าว

หมายถึงก. เอาข้าวมาจากลูกหนี้แทนเงินที่ยืมไปใช้ก่อน, ใช้คู่กับคำ ตกข้าว.
 พจนานุกรมไทย

เก็บไร

หมายถึงก. ถอนผมที่ไรออกเพื่อรักษาไรผมให้งาม.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด