ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 387 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ผึ่ง

อกผายไหล่ผึ่ง

หมายถึงว. สง่า, องอาจ, ผึ่งผาย.
 พจนานุกรมไทย

ผึ่ง

หมายถึงก. เอาไว้หรือให้อยู่อย่างเปิดเผย เพื่อให้ได้รับแดด ลม นํ้าค้าง เป็นต้น เช่น ผึ่งแดด ผึ่งลม. ว. ที่กางออก, ที่ผายออก, เช่น อกผายไหล่ผึ่ง; แสดงท่าทางว่าเป็นคนสำคัญหรือใหญ่โต, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น ทำผึ่ง นั่งผึ่ง วางผึ่ง.
 พจนานุกรมไทย

ผาย

หมายถึงก. แผ่กว้างออก เช่น อกผาย ตะโพกผาย; เคลื่อนจากที่ (คือ ผ้าย); เปิด; ระบายออก; แบะออก, แยกออก.
 พจนานุกรมไทย

ผง่าน

หมายถึง[ผะหฺง่าน] ว. ผงาด เช่น ทั้งอกไหล่ก็ผายผึ่งผง่านโง. (ม. คำหลวง ชูชก).
 พจนานุกรมไทย

เขือม

หมายถึงก. เข้มแข็ง เช่น ทั้งอกไหล่ก็ผายผึ่งผงาดเงื้อมเขือมขยัน. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
 พจนานุกรมไทย

ผึ่ง

หมายถึงน. ชื่อเครื่องมือสำหรับถากไม้ชนิดหนึ่ง รูปคล้ายจอบ.
 พจนานุกรมไทย

ไหล่

หมายถึงน. ส่วนของบ่าตอนที่ติดกับต้นแขน.
 พจนานุกรมไทย

ผึ่งแดด

หมายถึงตากแดด

อก

หมายถึงว. หก, (โบ) เรียกลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า ลูกอก, คู่กับ ลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลูกลก.
 พจนานุกรมไทย

พระอังสัฐิ

หมายถึงกระดูกไหล่

ตีไหล่

หมายถึงว. เคียงคู่กันอย่างใกล้ชิดสนิทสนม เช่น ๒ คนนี้รักกันมาก เดินตีไหล่กันมาเลย.
 พจนานุกรมไทย

พระอังสา

หมายถึงบ่า ไหล่

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด