ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ศิรามพุช, มุทธา, ปัญจสาขา, มัตถกะ, กระหม่อม, เกล้า, หัว, กบาล, กระดาดดำ, กาบบัว, เกศา, ศิร,ศิร-,ศิระ
หัว
หมายถึงหัวสัตว์
หัวก่ายท้ายเกย
หมายถึงว. มากมายเต็มไปหมดอย่างไร้ระเบียบ เช่น เรือจอดหัวก่ายท้ายเกย เด็ก ๆ นอนกันหัวก่ายท้ายเกยเต็มห้องไปหมด.
หัวขวาน
หมายถึงน. ชื่อนกในวงศ์ Picidae ไต่ตามต้นไม้ โดยใช้ปากเจาะต้นไม้เพื่อหากินแมลง ขนหางแข็งช่วยพยุงตัวขณะไต่ต้นไม้ในแนวตั้ง เจาะต้นไม้เสียงดังมาก ทำรังในโพรงไม้ สีสวย มีหลายชนิด เช่น หัวขวานสี่นิ้วหลังทอง (Chrysocolaptes lucidus) หัวขวานสีตาล (Celeus brachyurus).
หมายถึงดู สีกรุด.
หัวขั้ว
หมายถึงน. ด้านหัวของผลไม้ส่วนที่ติดอยู่กับขั้วหรือก้าน, ด้านล่างของดอกไม้ส่วนที่ติดอยู่กับขั้วหรือก้าน; เรียกปลอกโลหะที่สวมขั้วแบตเตอรี่เพื่อให้กระแสไฟฟ้าเคลื่อนที่ผ่านว่า หัวขั้วแบตเตอรี่; ต้นขั้ว.
หัวขาด
หมายถึงน. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เมื่อแรกขึ้นเป็นตุ่มเล็ก ๆ แล้วจึงเป็นฝี.
หัวขี้เลื่อย
หมายถึงว. โง่, มีปัญญาทึบ.
หัวเข้า
หมายถึงน. หัวของตัวหนังสือที่ม้วนเข้าอยู่ภายในเส้นกรอบของตัวอักษร เช่น ตัว ถ ตัว ผ, ตรงข้ามกับ หัวออก. (ดู หัวออก).
หัวแข็ง
หมายถึงดู ข้างเงิน.
หัวคลองท้ายคลอง
หมายถึงว. ทั่วทั้งคลอง.
หัวแง่
หมายถึงน. ส่วนที่เป็นเหลี่ยมเป็นสันเป็นมุมหรือส่วนที่ยื่นออกมา, แง่ ก็ว่า.
หัวโจก
หมายถึงน. หัวหน้าผู้ประพฤติเกกมะเหรก. ว. เป็นโจกกว่าเพื่อน.