ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา หัน, ไน, ยี่สก, งา, ดาบ, ตะเพียน, พระเขนยข้าง, ข้างตะเภา, ดัก, ดาบเงิน, ดาบลาว
หันข้าง
หมายถึงก. ผินด้านข้างให้เพราะงอนหรือไม่พอใจเป็นต้น.
การใช้ ร หัน(รร)
เทคนิคจำศัพท์ - ตอนที่ 4 : Locative prefixes
เทคนิคจำศัพท์ - ตอนที่ 5 : Prefixes for amount
คำไทยโบราณที่ไม่นิยมใช้ในปัจจุบัน
หัน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ก. เห็น.
หมายถึงก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น นิยมสร้างโบสถ์หันหน้าไปทางทิศตะวันออก, หมุน เช่น หันหน้ามาทางนี้; เปลี่ยนใจ เช่น หันไปเข้ากับศัตรู.
หันหลัง
หมายถึง(สำ) ก. เลิก เช่น หันหลังให้อบายมุข.
หันหลังให้กัน
หมายถึง(สำ) ก. โกรธกัน, เลิกคบค้ากัน.
ตะแคง
หมายถึงก. เอาข้างลง เช่น นอนตะแคง, หันข้างเข้า เช่น ตะแคงตัวเข้าไป.
ก หัน
หมายถึงน. อักษร ก คู่ ในหนังสือโบราณใช้แทนไม้หันอากาศตัวหนึ่ง เป็นตัวสะกดตัวหนึ่ง เช่น จกก = จัก หลกก = หลัก.
หันกลับ
หมายถึงก. เปลี่ยนไปสู่สภาพเดิม เช่น เขาทั้งสองหันกลับไปคืนดีกัน.
หันเหียน
หมายถึงก. เปลี่ยนท่าทาง, พลิกแพลง, เช่น รำร่ายหันเหียนเวียนละวัน หมายมั่นเข่นฆ่าราวี. (อิเหนา), เหียนหัน ก็ว่า.
เขื่อนเพชร
หมายถึงน. ตึกแถวมีผนังหลังตันหันออกมาข้างนอกในพระราชฐานเฉพาะตรงที่แบ่งข้างหน้ากับข้างในต่อกัน.
หันหน้า
หมายถึง(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
เหียนหัน
หมายถึงก. เปลี่ยนท่าทาง, พลิกแพลง, หันเหียน ก็ว่า.
