ค้นเจอ 27 รายการ

หอบ

หมายถึงก. เอาแขนทั้ง ๒ ข้างรวบสิ่งของไป; ขนสมบัติย้ายไป เช่น หอบข้าวหอบของ หอบลูกหอบเต้า; พัดพาไป เช่น ลมหอบเมฆฝนไปหมด. น. ปริมาณของฟืนหรือผักหญ้าเป็นต้นที่พอ ๒ แขนรวบได้ เรียกว่า หอบหนึ่ง.

หอบ

หมายถึงก. หายใจถี่ด้วยความเหนื่อยหรืออ่อนเพลีย.

ลมหอบ

หมายถึงน. ลมพายุที่พัดหอบเอาสิ่งต่าง ๆ ลอยไปได้ไกล ๆ.

บ้าหอบฟาง

หมายถึง(สำ) ว. บ้าสมบัติ เห็นอะไร ๆ เป็นของมีค่าจะเอาทั้งนั้น, อาการที่หอบหิ้วสิ่งของพะรุงพะรัง.

แฮก,แฮก ๆ

หมายถึงว. อาการที่หอบเพราะเหนื่อยมาก.

ฮัก,ฮัก,ฮัก ๆ

หมายถึงว. อาการที่หอบหรือสะอื้นถี่ ๆ เรียกว่า หอบฮัก ๆ สะอื้นฮัก ๆ.

ทรหวล

หมายถึง[ทอระ-] (กลอน) ว. พัดหอบเอาไป.

กระหืดกระหอบ

หมายถึงว. มีอาการรีบร้อนอย่างเหนื่อยหอบ เช่น วิ่งกระหืดกระหอบ.

จับหืด

หมายถึงก. อาการที่คนกำลังหอบหายใจไม่ทันเนื่องจากหืดกำเริบ.

กระหมอบ

หมายถึง(กลอน) ว. แขม่ว ๆ เช่น หายใจกระหมอบหอบเต็มที. (คาวี).

พะรุงพะรัง

หมายถึงว. ปะปนกันจนรุงรัง เช่น หอบข้าวของพะรุงพะรัง, นุงนัง เช่น มีหนี้สินพะรุงพะรัง.

หอบหิ้ว

หมายถึงก. ทั้งหอบทั้งหิ้ว; ร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน เช่น คนคู่นี้ถึงจะยากจนอย่างไรเขาก็หอบหิ้วกันไป.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ