ค้นเจอ 46 รายการ

หลาน

หมายถึงน. ลูกของลูก; ลูกของพี่หรือของน้อง.

ผู้สืบสันดาน

หมายถึง(กฎ) น. ผู้สืบสาโลหิตโดยตรงลงมา ได้แก่ ลูก หลาน เหลน ลื่อ.

ภาติยะ

หมายถึงน. ลูกของพี่ชายน้องชาย, หลาน. (ป.; ส. ภาตฺรีย).

ขมอย

หมายถึง[ขะมอย] น. หลาน, ลูกหลาน, เช่น ขมอยเมือเฝือแฝกหญ้า ยุงชุมฉ่าฝ่าเหลือบฝูง. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ข. กฺมวย ว่า หลาน, ลูกของพี่หรือของน้อง).

ละครดึกดำบรรพ์

หมายถึงน. ละครแบบหนึ่ง ดำเนินเรื่องรวดเร็ว มีการตกแต่งฉากที่คล้ายของจริง ไม่มีบทบรรยายฉาก บรรยายกิริยาอาการของตัวละคร ตัวละครร้องและเจรจาบทของตนเอง และใช้ดนตรีที่ปรับปรุงตามแบบคอนเสิร์ตของฝรั่ง ฉากสุดท้ายจะงดงามสง่าภาคภูมิ เช่น ละครดึกดำบรรพ์เรื่องอิเหนา เรื่องคาวี, ชื่อดึกดำบรรพ์มาจากชื่อโรงละครของเจ้าพระยาเทเวศร์วงศ์วิวัฒน์ (ม.ร.ว.หลาน กุญชร).

ลูก ๆ หลาน ๆ

หมายถึงน. ลูกและหลานหลายคน.

ภาคิไนย

หมายถึง[-ไน] น. หลาน คือ ลูกของพี่สาวหรือน้องสาว, คู่กับ ภาติยะ ลูกของพี่ชายหรือน้องชาย. (ป. ภาคิเนยฺย; ส. ภาคิเนย).

พระราชนัดดา

หมายถึงหลานชายหรือหลานสาว

พระนัดดา

หมายถึงหลานชาย หลานสาว

ลูกหลาน

หมายถึงน. ผู้มีอายุคราวลูกหรือหลานที่เป็นญาติห่าง ๆ หรือที่นับว่าเป็นญาติ เช่น เด็ก ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นลูกหลานฉันทั้งนั้น; ผู้สืบเชื้อสาย เช่น สมบัติเก่าลูกหลานเก็บรักษาไว้ได้.

หลานหลวง

หมายถึงน. หลานของพระเจ้าแผ่นดิน.

นัดดา

หมายถึงน. หลานปู่, หลานตา. (ป. นตฺตุ).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ