ผลการค้นหา

หมอน* *หมอน *หมอน*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 25 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา พิมโพหนะ, ปาณก,ปาณก-, หมอง, หม่อน, หยอน, กระหยบ, กะหมอก, ไต่, หมอย, หมัน, ศิขัณฑ์

หมอน

หมายถึง[หฺมอน] น. เครื่องสำหรับหนุนศีรษะหรือหนุนสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น, เรียกตามรูปทรงก็มี เช่น หมอนขวาน หมอนตะพาบ หมอนหน้าอิฐ, เรียกตามวัตถุประสงค์ที่ใช้สอยก็มี เช่น หมอนหนุนศีรษะ หมอนหนุนเท้า หมอนหนุนรางรถไฟ, เรียกตามวัตถุที่ใช้ทำก็มี เช่น หมอนไม้ หมอนอิฐ; เครื่องสำหรับอัดดินปืนในลำกล้องให้แน่น.
 พจนานุกรมไทย

พิมโพหนะ

หมายถึง[-หะนะ] (แบบ) น. หมอน. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

พระเขนยอิง, พระขนน

หมายถึงหมอนอิง

พระเขนย

หมายถึงหมอนหนุน

ขนน

หมายถึง[ขะหฺนน] น. หมอนอิง. (ข. ขฺนล่ ว่า หมอนอิง, ขอนที่ใช้เป็นหมอน).
 พจนานุกรมไทย

ร่วมเรียงเคียงหมอน

หมายถึง(สำ) ก. อยู่กินกันฉันผัวเมีย, แต่งงานกัน.
 พจนานุกรมไทย

หมอนวด

หมายถึงน. ผู้มีความชำนาญในการนวดเพื่อให้คลายจากความเจ็บปวดหรือเมื่อยขบ.
 พจนานุกรมไทย

เสื่อผืนหมอนใบ

หมายถึงน. สำนวนที่เนื่องมาจากการที่คนจีนจากเมืองจีนเดินทางโดยเรือสำเภาเข้ามาทำมาหากินในเมืองไทย โดยไม่มีทรัพย์สมบัติหรือข้าวของติดตัวมานอกจากเสื่อกับหมอนเท่านั้นแล้วสามารถตั้งเนื้อตั้งตัวได้; โดยปริยายหมายถึงมีสมบัติติดตัวเพียงเล็กน้อย แต่มีวิริยอุตสาหะแล้วสามารถตั้งเนื้อตั้งตัวได้.
 พจนานุกรมไทย

กระดานพิง

หมายถึงน. แผ่นสำหรับรับหมอนพิงหลังเช่นใช้ที่ธรรมาสน์.
 พจนานุกรมไทย

พเนก

หมายถึง[พะเนก] น. หมอนสำหรับช้างหนุนนอน.
 พจนานุกรมไทย

เอกเขนก

หมายถึง[-ขะเหฺนก] ว. อาการที่เอนตัวลงเอาศอกข้างหนึ่งเท้าหมอนหรือพื้น.
 พจนานุกรมไทย

ประหว่า

หมายถึงก. เปล่าเปลี่ยว, ว้าเหว่, เช่น มือประหว่าคว้าหมอน. (สมุทรโฆษ).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด