ผลการค้นหา

หนาแน่น

หมายถึงว. คับคั่ง, แออัด, เช่น กรุงเทพฯ มีประชากรหนาแน่นมาก.

ทึบ

หมายถึงว. มีลมอากาศหรือแสงสว่างเข้าออกไม่ได้หรือไม่เพียงพอ เช่น ห้องทึบ ผนังทึบ ตู้ทึบ ป่าทึบ, ไม่โปร่งแสง เช่น เป็นแท่งทึบ; ไม่โปร่ง, หนาแน่น, เช่น ลายทึบ; โดยปริยายหมายความว่า โง่มาก เช่น ปัญญาทึบ สมองทึบ.

ป่าทึบ

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ขึ้นหนาแน่น.

ป่าโปร่ง

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นไม่หนาแน่นนัก.

โกร๋งเกร๋ง

หมายถึง[โกฺร๋งเกฺร๋ง] ว. โหรงเหรง, ไม่หนาแน่น.

บางตา

หมายถึงว. เห็นเป็นระยะห่าง ๆ กัน หรือหนาแน่นน้อยกว่าที่ควรเป็น.

ไก่บินไม่ตกดิน

หมายถึง(สำ) น. บริเวณที่มีอาคารบ้านเรือนหนาแน่นแออัด.

ชุมนุมชน

หมายถึงน. หมู่ชนที่รวมกันอยู่หนาแน่น, หมู่ชนที่มารวมกันมาก ๆ.

ป่าชัฏ

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ขึ้นอยู่หนาแน่น โดยมากเป็นไม้เลื้อยและไม้หนาม.

ดง

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นหนาแน่น เช่น ขึ้นเป็นดง, ที่ซึ่งมีต้นไม้อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นหนาแน่น เช่น ดงกล้วย, โดยปริยายเรียกสถานที่ที่มีคนหรือสัตว์เป็นต้นประเภทเดียวกันรวมอยู่ด้วยกันมาก ๆ เช่น ดงผู้ร้าย ดงเสือ.

เสียงดี

หมายถึงน. เสียงเพราะ; โดยปริยายหมายถึงคะแนนเสียงหนาแน่น เช่น เขาเป็นนักการเมืองที่มีคนนิยมมาก ลงสมัครรับเลือกตั้งแต่ละครั้งมีเสียงดีเสมอ.

เกาะ

หมายถึงน. ส่วนของแผ่นดินที่มีนํ้าล้อมรอบ; ละเมาะ โดยปริยายใช้เรียกพื้นที่ซึ่งมีต้นไม้เป็นต้นขึ้นหนาแน่น มีทุ่งหรือที่เตียนล้อมรอบ หรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น.