ผลการค้นหา

วัวป่า* *วัวป่า *วัวป่า*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 480 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ราวป่า, พนาสณฑ์,พนาสัณฑ์, วนาสณฑ์,วนาสัณฑ์, วนสณฑ์,วนสัณฑ์, พนขัณฑ์, พนา, หัวป่า, แมวป่า, ปำ, พนโคจร, ไพรสัณฑ์, สามหมุด

วัว

หมายถึงน. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Bos taurus ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์กีบคู่ ลำตัวมีสีต่าง ๆ เช่น นํ้าตาล นวล เขาโค้ง สั้น มีเหนียงห้อยอยู่ใต้คอถึงอก ขนปลายหางเป็นพู่, โค ก็เรียก, (ปาก) งัว.
 พจนานุกรมไทย

ลูกปละ

หมายถึงน. ลูกวัวหรือควายที่ออกในคราวที่เจ้าของปล่อยอยู่ตามทุ่งตามป่า ซึ่งพ่อหรือแม่สมจรกับวัวป่าหรือควายป่า.
 พจนานุกรมไทย

วัว

หมายถึงดู งัว ๕.
 พจนานุกรมไทย

โค

หมายถึงวัว

ป่า

หมายถึงน. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก ก็เรียกตามพรรณไม้นั้น เช่น ป่าไผ่ ป่าคา ป่าหญ้า; (กฎ) ที่ดินที่ยังมิได้มีบุคคลได้มาตามประมวลกฎหมายที่ดิน; เรียกปลากัดหรือปลาเข็มที่เป็นพันธุ์เดิมตามธรรมชาติว่า ลูกป่า; (โบ) เรียกตำบลที่มีของขายอย่างเดียวกันมาก ๆ เช่น ป่าถ่าน ป่าตะกั่ว. ว. ที่ได้มาจากป่าหรืออยู่ในป่า เช่น ของป่า ช้างป่า สัตว์ป่า คนป่า, ที่ห่างไกลความเจริญ เช่น บ้านป่า เมืองป่า. ก. ตีดะไป ในคำว่า ตีป่า.
 พจนานุกรมไทย

วัวเถลิง

หมายถึงน. วัวเปลี่ยว, วัวหนุ่ม.
 พจนานุกรมไทย

วัวเขาเกก

หมายถึงน. วัวที่มีเขาเฉออกไม่เข้ารูปกัน; โดยปริยายหมายถึงคนที่เป็นอันธพาลเกะกะเกเร, ควายเขาเกก ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

เพลาะ

หมายถึงน. วัวป่าชนิดหนึ่งเขาบิด ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).
 พจนานุกรมไทย

โคเถลิง

หมายถึง[-ถะเหฺลิง] น. ชื่อวัวป่าชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
 พจนานุกรมไทย

พนาลัย

หมายถึงน. การอยู่ป่า, ที่อยู่ในป่า. (ส. วนาลย).
 พจนานุกรมไทย

ป่าดง

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นทึบ.
 พจนานุกรมไทย

พนาเวศ

หมายถึงน. ป่า.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด