ผลการค้นหา

พายัพ

หมายถึงว. ตะวันตกเฉียงเหนือ. (ส. วายวฺย ว่า ของวายุ).

ทองจังโก

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ทองเหลืองที่ตีแผ่เป็นแผ่นบาง นิยมใช้หุ้มองค์พระเจดีย์ ป้องกันการผุกร่อน, ทองสักโก ก็ว่า.

น้ำโบย

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. กระบวย. (ดู กระบวย ๑).

หน่าง

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. อวน, ข่าย; รั้ว, คู.

หนาน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. เรียกคนที่สึกจากเพศภิกษุว่า หนานนั่น หนานนี่.

หม้อขาง

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. กระทะที่ทำด้วยเหล็กขาง.

หมอย

หมายถึง[หฺมอย] น. ขนที่ของลับ; เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นเส้นเป็นฝอยที่ปลายฝักข้าวโพดว่า หมอยข้าวโพด. (ถิ่น-พายัพ) เรียกหนวดว่า หมอยปาก เคราว่า หมอยคาง ขนรักแร้ว่า หมอยแร้.

หมากทัน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ต้นพุทรา. (ดู พุทรา).

หัน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ก. เห็น.

เห็ดถอบ

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. เห็ดเผาะ. (ดู เผาะ ๒).

เอี่ยน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ปลาไหล. (ดู ไหล ๑).

แอว

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อกลองยาวขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ทำด้วยลำท่อนไม้ขุดไส้ในออกให้กลวงแล้วขึงด้วยหนังสัตว์ทางด้านปากกลองเพียงด้านเดียว จากด้านปากกลองมีลักษณะสอบเข้าคล้ายเอว ตอนปลายบานผายออกคล้ายดอกลำโพง. (พายัพ แอว ว่า เอว).