ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พักตรากฤติ, พัตร, พัสตร์, พักตรา, โยกตร์, วัสตร์, เจียร, พักแรม, แรม, พักตา
พักตร,พักตร-,พักตร์
หมายถึง[พักตฺระ-] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).
พระพักตร์
หมายถึงดวงหน้า
หมายถึงหน้า
หมายถึงใบหน้า
สรงพระพักตร์
หมายถึงล้างหน้า
ที่สรงพระพักตร์, ถาดสรงพระพักตร์
หมายถึงอ่างล้างหน้า
อ่างสรงพระพักตร์
ผิวพระพักตร์, พระราศี
หมายถึงผิวหน้า
ผิน
หมายถึงก. หัน, ผัน หรือ หิน ก็ว่า; แปรพระพักตร์ (ใช้แก่พระพุทธรูป).
ชักหน้า
หมายถึงก. ทำสีหน้าโกรธไม่พอใจ เช่น นางนั่งก้มพักตร์แล้วชักหน้า. (อิเหนา), ชักสีหน้า ก็ว่า.
กระเลียด
หมายถึง[-เหฺลียด] (กลอน) แผลงมาจาก เกลียด เช่น ไยเยาวเคียดและกระเลียด ฤเหลือบพระพักตร์ผิน. (สรรพสิทธิ์).
ศิลป์
หมายถึง[สิน] (กลอน) น. ศร เช่น งามเนตรดังเนตรมฤคมาศ งามขนงวงวาดดังคันศิลป์. (อิเหนา), พิศพักตร์ผ่องพักตร์ดั่งจันทร พิศขนงก่งงอนดั่งคันศิลป์. (รามเกียรติ์ ร. ๑).