ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พยุ, บรรเทือง, พยุพยุง, ชรโลง, ท้วง, พยุง
พยุหร
หมายถึง[พะยุหอน] น. เกณฑ์เลขผลหารของวิธีฉวาง. (ศัพท์ใช้ในตำราเลขโบราณ).
พยุงปีก
หมายถึงก. ประคองแขนพยุงไปด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งโอบรอบหลังไปสอดใต้รักแร้ของผู้ถูกพยุง.
พยุหแสนยา
หมายถึงน. หมู่เสนา. (ป. พฺยูห + เสนา; ส. วฺยูห + ไสนฺย, วฺยูห + ไสนฺย + อากร).
พยุง
หมายถึง[พะยุง] ก. ประคองให้ทรงตัวอยู่, ประคองให้อยู่ในสภาพปรกติ, เช่น พยุงตัวลุกขึ้น พยุงตัวไม่ให้จมน้ำ, ระวังไม่ให้ล้มไม่ให้ซวนเซเป็นต้น เช่น พยุงลุก พยุงนั่ง พยุงคนไข้ พยุงฐานะ, (ปาก) พยุพยุง ก็ว่า.
พยุห,พยุห-,พยุหะ
หมายถึง[พะยุหะ-] น. กระบวน, หมู่, กองทัพ, พยู่ห์ ก็ว่า; ชื่อวิธีนับในปักษคณนา. (ป. พฺยูห, วฺยูห; ส. วฺยูห).
พยุหบาตร,พยุหบาตรา
หมายถึง[-บาด, -บาดตฺรา] (กลอน) น. กระบวนทัพ.
พยุ
หมายถึง[พะยุ] น. ลมแรง. (ข. พฺยุะ; ป., ส. วายุ).
พยุหโยธา
หมายถึงน. หมู่พลรบ, กระบวนพลรบ. (ป.).
พยุหแสนยากร
พยุพยุง
หมายถึง[พะยุพะยุง] (ปาก) ก. พยุง.
พยุหยาตรา
หมายถึง[-ยาดตฺรา] น. กระบวนทัพ, การเดินทัพ, เช่น ยกพยุหยาตรา. ก. ไปเป็นกระบวนทัพใหญ่.
พยุหเสนา