ค้นเจอ 29 รายการ

ผกาย

หมายถึงน. ดาว; แสงกระจาย, โดยมากใช้ว่า ประกาย. (ข. ผฺกาย).

ประกาย

หมายถึงน. แสงที่เห็นกระเด็นกระจายออกจากวัตถุที่ลุกเป็นไฟ เช่น ประกายลูกไฟ, แสงที่เห็นกระเด็นกระจายออกจากของแข็งบางอย่างที่กระทบกันอย่างแรง เช่น ดาบกระทบกันเป็นประกาย ตีเหล็กไฟเป็นประกาย, ความแวววาวที่เหลี่ยมเพชรเป็นต้นกระทบแสง, แสงแปลบปลาบอย่างแสงฟ้าแลบ, โดยปริยายหมายถึงแสงที่มีลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตาเป็นประกาย, แสงสะท้อนจากสิ่งที่เป็นมันเป็นเงา เช่น ประกายแสงจากกระเบื้องหลังคาโบสถ์. (แผลงมาจาก ผกาย).

แจ๋วแหวว

หมายถึงว. มีประกายสดใส.

วาววับ

หมายถึงว. มีประกายแวววาว เช่น เสื้อปักดิ้นเดินทองวาววับ.

พร่างพราว

หมายถึง[-พฺราว] ว. มีแสงประกายแวววาวระยิบระยับ เช่น แสงพร่างพราว.

สุกใส

หมายถึงว. แวววาว, แจ่มใส, เช่น ดวงตามีประกายสุกใส คืนนี้ท้องฟ้ามีดาวสุกใส.

ปากนก

หมายถึงน. ชื่อดาวฤกษ์บูรพาษาฒ; ชื่อหินสำหรับใช้นกสับให้เป็นประกาย.

สีสด

หมายถึง(ศิลปะ) น. สีแท้หรือสีที่เปล่งประกายสดใสอย่างสีแดง เหลือง ส้ม เขียว.

แพรวพราย,แพรวพราว

หมายถึงว. เลื่อม, แวววาว, วับ ๆ วาบ ๆ, พราย ๆ, พราว, เช่น แสงเพชรมีประกายแพรวพราย, พรายแพรว หรือ พราวแพรว ก็ว่า.

หินเหล็กไฟ

หมายถึงน. หินสำหรับใช้เหล็กตีให้เกิดประกายไฟเพื่อให้ติดชุดซึ่งทำด้วยด้ายหรือนุ่นเป็นต้น.

นมผา

หมายถึงน. หินงอกหรือหินย้อยซึ่งเกิดจากคราบหินปูนที่ย้อยลงมาจากเพดานถํ้า มีสีนวลอ่อนคล้ายนํ้านม เมื่อต้องแสงจะมีประกายแวววาว.

วับ ๆ,วับวาบ,วับวาม,วับแวบ

หมายถึงว. ระยับตา เป็นอาการของแสงหรือเงาที่ปรากฏแล้วหายลับไปทันทีทันใดต่อเนื่องกัน เช่น แสงเพชรเป็นประกายวับ ๆ.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ