ผลการค้นหา

บุญ,บุญ-* *บุญ,บุญ- *บุญ,บุญ-*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 91 รายการ

บุญ,บุญ-

หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).
 พจนานุกรมไทย

ส่วนบุญ

หมายถึงน. ส่วนที่เป็นบุญกุศล เช่น แผ่ส่วนบุญ เปรตขอส่วนบุญ.
 พจนานุกรมไทย

บุญมาวาสนาส่ง

หมายถึง(สำ) เมื่อมีบุญ อำนาจวาสนาก็มาเอง, บุญมาวาสนาช่วย ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ใบบุญ

หมายถึงน. ร่มบุญ, ส่วนบุญที่ปกป้องคุ้มครองอยู่.
 พจนานุกรมไทย

ปัตติ

หมายถึง(แบบ) น. ส่วนบุญ. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

ปัตติทาน

หมายถึงน. การให้ส่วนบุญ. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

บุญทำกรรมแต่ง

หมายถึง(สำ) บุญหรือบาปที่ทำไว้ในชาติก่อนเป็นเหตุทำให้รูปร่างหน้าตาหรือชีวิตของคนเราในชาตินี้สวยงาม ดี ชั่ว เป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

บุญญาธิการ

หมายถึงน. บุญที่ได้กระทำไว้มากยิ่ง.
 พจนานุกรมไทย

เจ้าบุญนายคุณ

หมายถึงน. ผู้มีบุญคุณ.
 พจนานุกรมไทย

เจ้าพระเดชนายพระคุณ

หมายถึงน. ผู้มีบุญคุณมาก.
 พจนานุกรมไทย

เนื้อนาบุญ

หมายถึงน. แหล่งที่ควรแก่การทำบุญ เช่น พระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญ.
 พจนานุกรมไทย

บุญญาธิสมภาร

หมายถึงน. บุญที่ได้สั่งสมไว้มากยิ่ง.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด