ผลการค้นหา

ค้นเจอ 7 รายการ

บันลือ

หมายถึงก. เปล่งเสียงดังก้อง เช่น บันลือสีหนาท; โด่งดัง, เลื่องลือ, เช่น ข่าวบันลือโลก.

พจนานุกรมไทย

นาท

หมายถึงน. ความบันลือ; เสียงบันลือ, เสียงร้อง. (ป., ส.).

พจนานุกรมไทย

นฤนาท

หมายถึง[นะรึนาด] (แบบ) น. ความกึกก้อง; การบันลือ.

พจนานุกรมไทย

โกญจนาท

หมายถึงน. การบันลือเสียงเหมือนนกกระเรียน, ความกึกก้อง, (โดยมากใช้แก่เสียงช้าง). (ป.).

พจนานุกรมไทย

นินนาท,นินาท

หมายถึง[นินนาด, นินาด] (แบบ) น. ความกึกก้อง, การบันลือ. (ป. นินฺนาท; ส. นินาท).

พจนานุกรมไทย

ครรชิต

หมายถึง[คันชิด] (แบบ) ก. คำรน, บันลือเสียง, เอิกเกริก, กึกก้อง, กระหึม, เช่น ครรชิตฤทธิ์ราวี. (ลอ). (ส. ครฺชิต; ป. คชฺชิต).

พจนานุกรมไทย

นท

หมายถึง[นด] (แบบ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่นํ้า, ลำนํ้า, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). (ป., ส.).

พจนานุกรมไทย

คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ