ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 35 รายการ

ทิพย,ทิพย-,ทิพย์

หมายถึง[ทิบพะยะ-, ทิบ] ว. เป็นของเทวดา เช่น อาหารทิพย์, ดีวิเศษอย่างเทวดา เช่น ตาทิพย์ หูทิพย์, ดีวิเศษเหนือปรกติธรรมดา เช่น เนื้อทิพย์, ใช้ว่า ทิพ ก็มี. (ส. ทิวฺย; ป. ทิพฺพ).
 พจนานุกรมไทย

ตาทิพย์

หมายถึงน. ตาที่สามารถดูอะไรเห็นได้หมด.
 พจนานุกรมไทย

หูทิพย์

หมายถึงน. หูที่จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด.
 พจนานุกรมไทย

เทวัญ

หมายถึงน. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์.
 พจนานุกรมไทย

ทิพยญาณ

หมายถึงน. ความรู้เป็นทิพย์.
 พจนานุกรมไทย

โยคจักษุ

หมายถึงน. ตาทิพย์. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

สุธา

หมายถึงน. นํ้าอมฤต, อาหารทิพย์.
 พจนานุกรมไทย

ทิพยรส

หมายถึงน. รสทิพย์, รสเลิศ.
 พจนานุกรมไทย

สุธาโภชน์

หมายถึงน. ของกินอันเป็นทิพย์. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

เทวดา

หมายถึง[เทวะ-] น. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์. (ป., ส. เทวตา).
 พจนานุกรมไทย

สุร

หมายถึง[-ระ-] น. เทวดา. ว. ทิพย์. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

วิมาน

หมายถึงน. ที่อยู่หรือที่ประทับของเทวดา; ยานทิพย์. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด