ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา กรรไตร, กรรไกร, กระไตร
ตะไกร
หมายถึง[-ไกฺร] น. เครื่องมือสำหรับตัดโดยใช้หนีบ มี ๒ ขา, ลักษณนามว่า เล่ม, เขียนเป็น กรรไกร หรือ กรรไตร ก็มี.
หมายถึง[-ไกฺร] น. คำเรียกเหยี่ยวชนิดหนึ่งว่า เหยี่ยวตะไกร. (พจน. ๒๔๙๓).
กรรไตร
หมายถึง[กันไตฺร] น. ตะไกร. (ข. กนฺไตฺร; ส. กรฺตริ).
กรรไกร
หมายถึง[กันไกฺร] น. ตะไกร. (เลือนมาจาก กรรไตร). (ดู ตะไกร).
กระไตร
หมายถึง(โบ; กลอน) น. ชื่อเหยี่ยวชนิดหนึ่ง เรียกว่า เหยี่ยวกระไตร เช่น กระไตรตระไนตรู. (เสือโค), เขาคุ่มกระตรุมกระไตร. (สรรพสิทธิ์), ตะไกร ก็เรียก.
ขาตะไกร
หมายถึงน. ขากรรไกร.
ขริบ
หมายถึง[ขฺริบ] ก. ตัดเล็มด้วยตะไกรเป็นต้น.
ต้นพระหนุ
หมายถึงขากรรไกร ขากรรไตร หรือขาตะไกร
หนีบ
หมายถึงก. คีบหรือบีบให้แรงให้แน่นด้วยของที่เป็นง่ามเช่นง่ามนิ้วมือหรือตะไกรเป็นต้น.
ขากรรไกร
หมายถึง[-กันไกฺร] น. กระดูกต้นคางที่อ้าขึ้นอ้าลง มีลักษณะอย่างกรรไกร, ขากรรไตร หรือ ขาตะไกร ก็ว่า.