ผลการค้นหา

ขัดข้อง* *ขัดข้อง *ขัดข้อง*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 21 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา แกล้ง, ติงทุเลา, ข้องขัด, ติดขัด, ซอ, ขัดห้าง, รัดช้อง, ขัดขวาง, ขับร้อง, ต้านทาน, โรธ

ขัดข้อง

หมายถึงก. ไม่ยอมให้ทำ, ไม่ตกลงด้วย, ติดขัด
 พจนานุกรมไทย

ข้องขัด

หมายถึง(กลอน) ก. ขัดข้อง, ติดขัด.
 พจนานุกรมไทย

ติดขัด

หมายถึงก. ขัดข้อง.
 พจนานุกรมไทย

แกล้ง

หมายถึง[แกฺล้ง] ก. ทำให้เดือดร้อนรำคาญ เช่น เขาแกล้งฉัน, แสร้ง เช่น เขาแกล้งทำเป็นปวดฟัน, จงใจทำ พูด หรือแสดงอาการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้เขาเสียหาย อาย เดือดร้อน ขัดข้อง เข้าใจผิด เป็นต้น เช่น ข้าพเจ้าไม่ได้ทำผิดเลยแต่เขาแกล้งใส่ร้าย; (โบ) ตั้งใจ, จงใจ, เช่น แกล้งประกาศแก่สงฆ์. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).
 พจนานุกรมไทย

ติงทุเลา

หมายถึง(โบ) ก. ขัดข้อง, แย้งขอให้ระงับไว้ก่อน.
 พจนานุกรมไทย

กลัดกลุ้ม

หมายถึงก. ขัดข้องกลุ้มอยู่ในอก.
 พจนานุกรมไทย

ปัจจูหะ

หมายถึง(แบบ) น. ปรัตยูห์, อันตราย, ความขัดข้อง. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

อันตรการณ์

หมายถึงน. เหตุขัดข้อง, อุปสรรค, ความติดขัด. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

ขวากหนาม

หมายถึงน. อุปสรรค, เครื่องขัดข้อง, เครื่องขัดขวาง.
 พจนานุกรมไทย

แก้ขัด

หมายถึงก. แก้ข้อขัดข้องให้ลุล่วงไปชั่วคราว.
 พจนานุกรมไทย

อวิรุทธ์

หมายถึงว. ไม่ขัดข้อง, ไม่ผิดพลาด; สะดวก; มีอิสระ. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

วิฆนะ

หมายถึง[วิคะ-] น. การขัดขวาง, เครื่องขัดขวาง, อุปสรรค, ความขัดข้อง. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด