ผลการค้นหา

โหม่

หมายถึง[โหฺม่] (ปาก) ก. โผล่. ว. โด่ เช่น นั่งหัวโหม่.

โหมกูณฑ์

หมายถึงน. พิธีพราหมณ์เกี่ยวแก่การบูชาไฟ. (ส.).

กลาโหม

หมายถึง[กะลาโหมฺ] น. ชื่อกรมที่ปกครองหัวเมืองฝ่ายใต้ในสมัยโบราณ มีสมุหพระกลาโหมเป็นประธาน; ชื่อกระทรวงที่มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการป้องกันและรักษาความมั่นคงของราชอาณาจักรจากภัยคุกคามทั้งภายนอกและภายในประเทศ; การชุมนุมพลรบ.

สมุหพระกลาโหม

หมายถึงน. ตำแหน่งข้าราชการชั้นอัครมหาเสนาบดีฝ่ายทหารครั้งโบราณ.

ศานติโหม

หมายถึงน. การบูชาไฟเพื่อกำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).

ย่านพาโหม

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาหลายชนิดในสกุล Paederia วงศ์ Rubiaceae ลำต้นมีขน กลิ่นเหม็น เช่น ชนิด P. linearis Hook.f. ใช้แต่งกลิ่นอาหารและทำยาได้, ตดหมูตดหมา ก็เรียก.

โหม่ง

หมายถึง[โหฺม่ง] ก. เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่สิ่งหนึ่งตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง เช่น หัวโหม่งพื้นเครื่องบินโหม่งโลก.

โหมหัก

หมายถึงก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, หักโหม ก็ว่า.

กระพังโหม

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Oxystelma secamone (L.) Karst. ในวงศ์ Asclepiadaceae ทั้งต้นมียางขาว ใบแคบเรียวแหลม ออกเป็นคู่ตรงข้ามกัน มีนวล ดอกสีม่วงแกมชมพู ใช้ทำยาได้ ใบและเถาใช้เป็นอาหาร, จมูกปลาหลด จมูกปลาไหล หรือ ผักไหม ก็เรียก.

กระโหม

หมายถึง[-โหมฺ] (กลอน) ก. โหม เช่น ศัพท์ส้าวกระโหมโครม. (บุณโณวาท).

หักโหม

หมายถึงก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, โหมหัก ก็ว่า; เอากำลังแรงเข้ามาหักเอา, ทำงานโดยไม่บันยะบันยัง.

โหม

หมายถึง[โหมฺ] ก. ระดม เช่น โหมกำลัง โหมไฟ.