ตัวกรองผลการค้นหา
ลำแข้ง
หมายถึงน. กำลังความสามารถในการทำมาหากินด้วยตนเองไม่ต้องพึ่งใคร เช่น หากินด้วยลำแข้งของตนเองจนมั่งมี, ปลีแข้ง ก็ว่า.
หากินด้วยลำแข้ง
หมายถึง(สำ) ก. หาเลี้ยงชีพด้วยความมานะพยายามของตัวเอง.
พระชงฆ์
หมายถึงแข้ง
กอดแข้งกอดขา,กอดมือกอดตีน
หมายถึงก. ประจบประแจง.
แข้
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. จระเข้ (ดู จระเข้).
แข้ง
หมายถึงน. ส่วนหน้าของขา ใต้เข่าลงไปถึงข้อเท้า, หน้าแข้งก็ว่า, ราชาศัพท์ว่า พระชงฆ์.
แข้งไก่
หมายถึงดู หางแข็ง.
พันแข้งพันขา
หมายถึงก. เคล้าแข้งเคล้าขา เช่น ลูกแมวพันแข้งพันขา.
ขนหน้าแข้งไม่ร่วง
หมายถึง(สำ) ว. ไม่กระทบกระเทือนถึงเดือดร้อน (ใช้แก่คนมั่งมีที่ต้องจ่ายเงินแม้จะมากแต่ก็ดูเหมือนเป็นจำนวนเล็ก ๆ น้อย ๆ).
ขะแข่น,ขะแข้น
หมายถึง(โบ; กลอน) ว. แข้น, แข็ง, เขียนเป็น ขแข่น ก็มี เช่น สองอ่อน โอ้อาดูร ร้อนแสงสูรย์ขแข่น. (ม. คำหลวง กุมาร), ร้อนขะแข้น. (ม. คำหลวง กุมาร).
แข้งสิงห์
หมายถึงน. ส่วนหน้าของขาสิงห์ตรงที่เป็นสัน; เรียกการพันกระดาษซึ่งซอยให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ ที่ด้ามธงว่า พันแข้งสิงห์.
แข่น,แข้น
หมายถึงก. ข้นจวนแห้งจวนแข็ง เช่น เลือดแข้น. ว. แข็ง เช่น อาหารแข้น.