ตัวกรองผลการค้นหา
ละเหย
หมายถึงก. ระเหย.
หยักเหยา
หมายถึง[หฺยักเหฺยา] ก. จู้จี้, รบกวน.
เหย่อย
หมายถึง[เหฺย่ย] น. การเล่นเพลงพื้นบ้านอย่างหนึ่งของไทย ผู้เล่นร้องกลอนสดและรำประกอบ ภายหลังมีกลองยาวประกอบด้วย มักเล่นในบางเทศกาลเช่นฤดูเกี่ยวข้าว.
เหยาะ
หมายถึงก. หยอดหรือหยดลงแต่น้อยตามต้องการ.
เหยียบ
หมายถึง[เหฺยียบ] ก. วางเท้ากดลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง; โดยปริยายหมายความว่า ปกปิด เช่น พูดแล้วเหยียบเสีย. ว. เกือบ เช่น เหยียบร้อย.
เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
หมายถึง(สำ) ว. หยิบหย่ง, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน.
เหยียบจมูก
หมายถึงก. บังอาจลบเหลี่ยม.
เหยียบย่าง
หมายถึงก. เข้าไปสู่, เดินเข้าไป, ย่างเข้าสู่, ย่างเหยียบ ก็ว่า.
กลเหย
หมายถึง[กะละ-] (โบ) ก. ระเหย, ซ่านออก.
ใบเหยียบย่ำ
หมายถึง(กฎ; เลิก) น. ใบอนุญาตให้จับจองที่ดิน ซึ่งกำหนดให้ผู้รับอนุญาตต้องทำประโยชน์ในที่ดินให้แล้วภายใน ๒ ปี.
คุดทะราดเหยียบกรวด
หมายถึงน. ชื่อเพลงปี่พาทย์ชนิดหนึ่ง.
เต็มเหยียด
หมายถึงว. สุดฝีเท้า เช่น วิ่งเต็มเหยียด; ที่ติดต่อกันไปโดยไม่หยุดพัก เช่น สอน ๓ ชั่วโมงเต็มเหยียด.