ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 13 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เป้า, เปล้า, ลักขะ

เป้า

หมายถึงน. ชิ้นผ้าที่เย็บแทรกตะเข็บตรงรักแร้เสื้อหรือรอยต่อขากางเกงผ้าหรือกางเกงแพรเพื่อให้เคลื่อนไหวได้สะดวก; ส่วนของเสื้อที่อยู่ใต้รักแร้หรือส่วนของกางเกงที่อยู่ใต้หว่างขา.
 พจนานุกรมไทย

เป้า

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. นกเปล้า. (ดู เปล้า ๒).
 พจนานุกรมไทย

เป้าสายตา

หมายถึงน. บุคคลหรือสิ่งที่เป็นที่เพ่งเล็งหรือสนใจของผู้อื่น เช่น คนงามย่อมเป็นเป้าสายตาของใคร ๆ.
 พจนานุกรมไทย

ยิงเป้า

หมายถึงก. ต้องโทษโดยยิงให้ตายเพราะความผิดร้ายแรง.
 พจนานุกรมไทย

เป้าหมาย

หมายถึงน. บุคคลหรือสิ่งที่ใช้เป็นเป้าแห่งการโจมตี หรือเป็นศูนย์กลางแห่งความใส่ใจหรือสังเกต; ความมุ่งหมายเจาะจงให้ได้ตามเจตนา เช่น การขายข้าวในปีนี้มีเป้าหมายให้ได้เกินหกแสนตัน.
 พจนานุกรมไทย

อีเป้า

หมายถึงน. ชื่อว่าวชนิดหนึ่งมีหางยาว คู่กับ ว่าวจุฬา, ปักเป้า ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ปักเป้า

หมายถึง[ปัก-] น. ชื่อว่าวชนิดหนึ่งมีหางยาว, คู่กับ ว่าวจุฬา, อีเป้า ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

เป้าบิน

หมายถึงน. เป้าที่โยนขึ้นไปในอากาศแล้วยิง.
 พจนานุกรมไทย

เป้าประสงค์

หมายถึงน. วัตถุประสงค์หรือจุดหมายปลายทางที่บุคคลพยายามบรรลุถึง เช่น เป้าประสงค์ของวิชานี้เพื่อฝึกทักษะของผู้เรียน.
 พจนานุกรมไทย

ตั้งเข็ม,ตั้งเป้าหมาย

หมายถึงก. ตั้งความมุ่งหมาย, กำหนดจุดมุ่งหมาย.
 พจนานุกรมไทย

เป้า

หมายถึงน. สิ่งที่กำหนดไว้เป็นจุดหมาย เช่น นักยิงปืนยิงถูกตรงเป้าทุกนัด เอาต้นไม้เป็นเป้า; โดยปริยายหมายความว่า เป็นที่เพ่งเล็ง เช่น เป็นเป้าสายตา.
 พจนานุกรมไทย

เป้านิ่ง

หมายถึงน. เป้าที่อยู่กับที่, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ยืนเป็นเป้านิ่งให้เขาชกข้างเดียว.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด