ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 11 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา อาย, กลิ่นอาย, สู, ขวย, เหนียม, อางขนาง, เก้อ, แกล้ง, ขนาง

สะเทิ้น,สะเทิ้นอาย

หมายถึงก. แสดงกิริยาวาจาอย่างขัด ๆ เขิน ๆ เพราะรู้สึกขวยอาย (มักใช้แก่หญิงสาว) เช่น หญิงสาวพอมีผู้ชายชมว่าสวยก็รู้สึกสะเทิ้น หญิงสาวพอมีชายหนุ่มมาจ้องมองก็สะเทิ้นอาย.
 พจนานุกรมไทย

อับอาย

หมายถึงว. อายไม่กล้าสู้หน้า, ขายหน้า.
 พจนานุกรมไทย

เอียงอาย

หมายถึงว. แสดงท่าขวยเขินโดยก้มหน้าน้อย ๆ.
 พจนานุกรมไทย

ยางอาย

หมายถึงน. ความกระดาก, ความละอายใจ, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่มียางอาย.
 พจนานุกรมไทย

อาย

หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
 พจนานุกรมไทย

กลิ่นอาย

หมายถึงน. กลิ่น. (เป็นคำที่มีความหมายซํ้า อาย ก็ว่า กลิ่น).
 พจนานุกรมไทย

หน้าไม่อาย

หมายถึงว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ.
 พจนานุกรมไทย

ละอาย

หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ล้างอาย

หมายถึงก. ทำอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการแก้หน้า.
 พจนานุกรมไทย

นางอาย

หมายถึงดู ลิงลม.
 พจนานุกรมไทย

อาย

หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด